Stóries e chiánties ladines/XVII
 |
Questo testo è da formattare. | |
| ◄ | XVI | XVIII | ► |
XVII. L Sambu̇c.
Ju̇ da Brac basa Guido, l bráo Bracon espért,
Senté su̇n bèl chiaval bèl blanc da vigni pért;
Su̇s érmes lonč e lérc sdlomina scèc argënt,
Kĕ toké da sorëdl è nët e liciorënt.
Acompagnè sen val da na squadra dĕ fantʼ,
Du̇tʼ su̇n chiavai, ed armá dal chiè ai pīš bèl du̇tʼ cantʼ.
Tlamé a defënʼ la patria da lʼ imparadú,
A la tlamada stima só bon servidú,
Trat su̇ da cavalī́r, kĕ kīr trés gloria e onòr;
A Pèra Forada èl arjont da kël dĕ Tòr,
Kĕ va scèkĕ l Bracon, dĕ bèla virtu̇ plëgn,
A bat l nemic, dĕ gran castic e pëna dëgn.
La bèla armada pasa Bornèc, Persenon;
Inant vála per Tlůşes, kĕ somëia peržon;
In bèla marcia růi a Balşan, rica dĕ vin,
Mò masa chiér per půra gënt e contadin;
Còl tëmp arjont a var leşīr ái l sopérb Trënt,
Citè rica dĕ bī palač con bona gënt.
Fermada fégi iló tʼ këla citè den dí;
A Rorëi růvi spó lʼ ater dí dër saori;
Vérs Verona la strada lʼ ater dí tůt ái,
Sporoman sůl stradon bèl lérc sůn bonʼ chiavai;
Iló tĕ këla bèla gran citè revá
Ciáfi důtʼ i atri cavalīrz dĕ sůa Maëstá.
Mò dī chi iló nĕ palsen dai strabač abůs;
I Lombértʼ jů per ki plans n pèz sòt ju è sta odůs
Iló va in gran galòp şëgn la bèla armada
Per i dé a ki stofůš na dërta dramada;
Dī nĕ kiri, i Lombértʼ ái prëš bampé e tofé;
Zënza val complimëntʼ scomënci a i la také.
Tĕ këla gran planůra sʼ ái da brái batů;
‒ Gonót gnůtʼ èşi iló tĕ Lombardia a romů ‒;
Ůn dʼ i prụmz trés danfóra fóva nóš Bracon,
Inch kël dĕ Tòr sĕ mòstra dlonc da galanton;
Scèkĕ dòi lions in mèz sporomëii a ki Lombértʼ,
Kʼ è per petlé tĕ nůš bī paíš dagnòra ognértʼ.
Dṓ cůrta véra pari i Lombértʼ a Milan;
Iló sʼ ái indṓ metů i Talianʼ tĕ kël gran plan;
Troeč mëiš důra la véra cër këla citè,
Kʼ è rica dʼ ór, argënt, cīs spó dʼ antikitè;
Mò in ůltima mesada zèdĕ lʼ á i Talianʼ,
Batůs e sprigorá dai Ladins e Alemanʼ.
Fenida inscí la véra, lascen l paíš talian
E sen dá òta vérs Trënt e vérs ki dĕ Balşan;
Gran prémi ciafa důtʼ cantʼ da lʼ imparadů,
Sī cavalīr, sī fant a pè, sī servidů;
A chiaşa sen pó gi vignůn dʼ i cavalīrz,
Acompagnè da sů fantʼ bī snī e bī leşīrz.
L Bracon a tůt comiè a Bornèc da sů compagns,
Kĕ fṓ důtʼ bī contëntʼ, līgri e scèc pëš bī sagns;
Vérs san Laorënz val sporoman con kël dĕ Tòr,
Intrami dòi stimá tʼ Marò per l gran onòr;
La strada ái tůt despó dĕ san Martin todësc:
Noet fṓl e lůna còlma, dlonc bèl kīt e frësc.
N bèl pič bósc pasi, kʼ è da itĕ da san Martin;
Tʼ a Sares frëmi n pèz per chiarchiè de bon vin;
Nʼ atra cůrta fermada despó ái chiamó fat,
Itĕ a Pèra Forada, bëgn kĕ den cůrt trat.
Mèşʼ òra da it sĕ despartëš la strada in důs,
Bůrtes, ërtes, kĕ còsta ai chiavai gonót soiůs.
La dërta mëna jʼ a Longièga, spó per Pláies,
Rikes dĕ stóries dʼ Órco, mó chi dĕ gran táies;
Këla tól şëgn zënzʼ ater l cavalīr dĕ Tòr,
Kĕ féž a la valada intīra gran onòr;
La ciampa strada va Guido, lʼ espért Bracon,
Dṓ tůt comiè da kël dĕ Tòr da galanton.
Vérs chiaşa va l Bracon, n pèz danfóra a sůa gënt;
Plīscia pasi, toké soënz da tempèsta e vënt;
Půc dṓ růvi pró n pič rů, kʼ an tlama Forchian;
Iló comana Guido a sů fantʼ dĕ fa plan:
Scraian ál aldi chièz ů̄ž scèkĕ té pici giatʼ;
Mervȯia sĕ fégel, kʼ ëi růvĕ da iló a fa sů atʼ.
Scèc statůes dʼ érmo sta důtʼ dlongia kël pič rů,
Degůn nĕ sĕ moscëda, dʼgůn nĕ sĕ mụ plů;
La lůna, kĕ dá tléra, tradëš şëgn nʼ ambría,
Kĕ vëgn da Brac bèl plan con fadía e con gran bría;
N’ ëla èl, kĕ va ciotian, chiaran, con pè leşīr;
Al Bracon pél, kĕ důt nĕ sibĕ iló senzīr.
Lʼ ambría vëgn plů da impró; kītʼ sta ki cavalīrz,
Scèc òmi bëgn espértʼ, kĕ féž důt da senzīrz.
„Ki èl kiló?” diš tĕ n iadĕ şëgn Guido l Bracon;
„La noet aspèta ki k’ ó fa val bůrta azion;
Sorëdl e l dí tlér skiva l lérĕ e l rī sasin,
Gonót inchiĕ val matorlin o val cozin.”
Scèc kël kĕ va per strada rèsta e pé incanté,
Da saíta, ten còlp dlongia ël tomada, fermé:
Inscí stéva këlʼ ëla, incantada pró rů,
L Bracon con důtʼ sů fantʼ iló a chiaval odů;
Scèkĕ na statůa dʼ érmo kīta stala iló,
Nĕ sĕ mụ nia, nĕ diš a Guido nó è nó nó.
Guido chiara e nĕ sá, šʼ ël somièia o è descedé;
Conesciů ál in këlʼ ëla Stina dĕ Stivé,
La sérva dĕ sůa fòmena da nʼ an e mèz,
Fancèla tĕ chiastèl dĕ Brac bèl da n gran pèz;
L Bracon mina, kĕ Stina aiĕ val amòr scognů
E kʼ ëla vaiĕ a l ciafé dĕ noet incër kël rů.
“Stina”, digel, „ès tů a kestʼ òra kiló incër?
Kĕ l gi a dĕ noet nĕ tĕ staiĕ bëgn, mĕ tëmi dër;
Šĕ tʼ as val jon cozin jů per kiš růs o pra,
Kĕ féž la gůardia scèkĕ vèdl espért soldá,
Invièiel ma sůn chiastèl, sī dal dí sī dĕ noet,
Albérc ciafel segů dagnòra e kël nó stlèt.
Spó pa, chʼ as pa scognů dĕ bèl tĕ tó gormél?
Chièz dĕ boşiant mĕ pél kĕ sī, mi pič sporvél;
Temëi mĕ tëmi própi, kĕ tʼ aies nůš bī giatʼ
E kĕ tʼ i pórtes şëgn al crestian, ‒ chi bůr atʼ!
Kʼ ël i sofòiĕ kiló tĕ keš rů, da òm crodèl;
Ki sá chi kĕ na mụta pretën dal fedèl!”
“Siòr patron”, diš la Stina, „crestian nʼ ái degůn
Nó kiló jů nó zënza, këš sá bëgn vignůn;
Chi kʼ i á tĕ mi gormél, di nĕ ves pói mai nó,
Nó şëgn kiló, nó tʼ ater lůc zënza invalgó;
E šĕ credès a půra fancèla, bon sciòr,
Gidĕ per ósta strada per óš gran onòr!”
“Picera stria, kiló nĕ la ůrtes”, diš l Bracon;
„Tan saori nĕ la zèdi a ti da macaron,
Plů tërt spó mʼ inrevèssel a mé dër coriůs;
Lascé odëi mëses şëgn tó težóro preziůs;
Šĕ nĕ tĕ l’ ós fa a bones, l farás bëgn a rīs;
Sciampé nĕ sciampes lonč kiló tra kestes sīs.”
E dit inscí comanel ad ůn dĕ sů fantʼ,
Kʼ è důtʼ de bona vȯia e da lʼ iadĕ nët nia stancʼ,
Dĕ vižitè l gormél dĕ Stina sůl momënt;
L fant ‒ Mënĕ avel inòm ‒ pëia tĕ gormél e sënt
Kʼ ël è chièz kĕ sĕ straòč, sĕ mụ scèc pici giatʼ;
Půra Stina ó paré con scraiè, con vič, con atʼ.
Mò in ůltim mësʼla zèdĕ e l fant déora l gormél;
Con n gran scrai dĕ mervȯia vëgnel tel můs důt ghél
L gormél ál odů důt plëgn dĕ pici mitons,
Kĕ sĕ moscëda scèkĕ féž na cóa d’ ormons;
Pici vèşi, nó plů granʼ kĕ té pici giatʼ:
Ad odëi ki nascëntʼ iló riṓ důtʼ scèc matʼ.
La paróla dṓ půc tól indō l brao Bracon:
„Stina”, digel, „spieghè nes mëses kël kʼ odon;
Olá as pa tůt e olá pórtes důtʼ kiš mitons,
Boşiantʼ tĕ tó gormél scèkĕ te pici ormons?
Şëgn vëgn la cósa šéria troe plů kĕ denant,
Mët donca bëgn a vérda tĕl la porté dant!”
Stina sĕ vèga şëgn perdůda dan só sciòr,
Salvé inchiĕ óla só sòl bëgn kʼ ëlʼ á, kʼ è só onòr;
Resólta èla per këš a confesé důt cant.
N půc pënsela chiamó, spó sĕ fégela inant
E diš: „Mi bon signůr, spieghè mʼ òi scèc orès,
Mò dĕ sigů mĕ tëmi, kĕ ves pentiarès.
In sëra á partori ósta fòmena dĕ noet,
Iů sòla fóva a këlʼ òra dlongia só lèt;
Partori ála nó manco kĕ dòdež mitons,
Mò důtʼ scèkĕ giatʼ, masa pici per Bracons;
Ůn sĕ nʼ ála tegni ad ëla sůn nóš chiastèl,
Tĕ keš rů dësi trá, ála dit, dʼ i atri l flagièl.”
L Bracon důt spaventé da kël kʼ ël vëgn dʼ aldi
Pënsa dī, chi kʼ ël dës fa tĕ cažo tan rī;
Ingali digel: „Tů, Stina, as fat n gran pichiè
Còlʼ orëi fa l pichiè da tůa sciòra ordinè,
Mò perdonada sīs da mé sòt condizion,
Kĕ tĕ diras ad ëla dʼ avëi fat lʼ azion.
A òs důtʼ kiló comani dĕ scolté bī kītʼ,
A dʼgůnʼ kiš bůr atʼ şëgn aldis nĕ sī mai ditʼ!
A kësta condizion restès a mi serviš,
La mórt per chiacolon è kël kʼ i mës deziš;
Tů, Stina, damĕ i pici, a odëi chi kʼ an pó fa!
Şëgn gidĕ a chiaşa, Ošèp rèstĕ dĕ Pèdagá!”
Geůt’ kʼ ëi sĕ nʼ è, diš kël dĕ Brac al fant fedèl:
„Ošèp, tů tʼ ès dĕ mi fedī l plů scikè e snèl;
Da la speriënza sai té dĕ důtʼ l plů secrët
E, šʼ ëla mësa vèster, inch n pů maladët;
Per këstes qualitès tĕ fégi confidënt
Dĕ kël kʼ i nʼ òi, kĕ sapĕ kiló incërc la gënt.
Kiš pici tóles şëgn fatʼ it tĕ keš fagót;
A kël dĕ Tòr i pórtes, sté iló ès bèl gonót;
Revè pró dʼ ël diras, kʼ i l lascĕ priè dër bèl
Dĕ fa trá sů kiš půri nascëntʼ tʼ só chiastèl
E kʼ i geará doman a chièz òra a l ciafé
Per ordí ía důt keš bůr afarĕ e rajoné.”
Guido l Bracon va vérs l chiastèl, důt pensirůs;
Al cažo pënsel intrighè, mò impó coriůs;
Revè sůl chiastèl fégel scèkĕ nia nĕ fòs,
Sĕ mòstra vérs sůa fòmena bèl saori e pròs,
Chiara, kʼ in ordin sibĕ fat ad ëla l guér;
In këš pont dál comando dër senzīr e tlér.
Ligrëza ál con só pič, sciampé sòl a la šórt,
Kĕ dóva èster da la òma zënza cụr la mórt;
Edocazion i lascel dé, scèc ël convëgn,
Bona e rica; l nascënt crëš sů da dër bon sëgn;
Plů tért, deventé gran, les érmes manegëiel,
Scèc cavalīr espért inch chiavai costemëiel.
Arlevá vëgn chi ki sʼ a Tòr da cavalīrz,
Crëš sů bèl snèl scèc foncʼ, bī pròš e bī senzīrz,
Impara n grụm dĕ bèles cóses saori e gian,
Scèkĕ dës fa kël kʼ ó deventé n dër crestian;
Al sciòr dĕ Tòr òi důtʼ ůnež n gran bon da matʼ
E féž per ël, kʼ ëi crëi só pérĕ, dĕ bī fatʼ.
Dṓ kesta stória bëgn vint anʼ ēl bèl pasé;
Guido l Bracon è sté tratan gonót kerdé
Per bat contra l nemic sopérb da vigni pért;
Bráo sʼ ál desmostré vignʼ òta da bëgn espért;
Per kës ciafel da só signůr na distenzion,
Scèkĕ merita bī fatʼ e na bèla azion.
Guido orṓ zelebré con fèsta l bel onòr,
Fat ad ël da lʼ imparadů ed a kël dĕ Tòr;
Inviè per këš invièiel i cavalīrz ladins,
Důtʼ cantʼ ki kʼ è sůn sů chiastī tra i dòi confins,
Kĕ chiara, ůn vérs la Talia, lʼ ater vérs Bornèc,
Olá kʼ an féž gonót ai Ladins dër gian l bèc.
Ël fṓ dʼ insciůda l bèl tëmp, kʼ i dís è bī loncʼ,
Kĕ důt sĕ vist dĕ vërt,, chiamp, bóscʼ, fosá e roncʼ
Kĕ l bestiam scrichia e salta dṓ longia peržon,
Kĕ cásores e flincʼ lalda l Signůr del mon,
Kĕ les odondres vëgn indṓ sůra l mér ca
A kiri nóstes chiaşes e nůš bī tablá:
Kĕ sʼ abinava sůl bèl chiastèl del Bracon
I cavalīrz ladins, fata lʼ invitazion;
Da da Villa fṓl gnůt Fernando da Revač,
Conesciů e temů lonč e lérc per só bon brač;
Da la Gran Chiaşa fṓ l cavalīr Ižidòr,
Stimè da důtʼ per gran rikëza e gran onòr.
Manchiè nĕ manchia Fridolin, l bèl da Sompont,
Da degůnʼ tĕ rikëza e scikëza mai arjont;
Pancraz è gnůt da Còz, acompagnè da fantʼ,
L traditor maledi da Cristo e důtʼ sů santʼ;
Guliélmo vëgn dĕ Tòr, dĕ Guido l bon compagn,
Acompagnè da cavalīrz ůnež bī granʼ.
Barnabé, cavalīr dĕ důtʼ plů coragiůs,
Kël vëgn dʼ Andrač, senté sůn chiaval beşeriůs;
Per Valparóla èl gnůt e san Chiašan salvar.
Dĕ Botostagn è roè Béno a bon pas e var,
Béno plëgn dĕ coragio scèc vignʼ Ampezan;
Per Fodára Vèdla èl gnůt dlon chiantan, cigan.
Dʼ atri cavalīrz fṓ chiamó sůn kël chiastèl,
Kʼ i nʼ òi kiló trá ca, důtʼ adụm é̄i n flagièl;
Inchĕ sciòres asá podóven iló odëi;
Tra vèdles, jones, bůrtes, bèles vint e trëi,
Vestides důtes ricamënter dĕ bèl guant,
Plënes dʼ ór ed argënt, scèc an fornëš n córp sant.
La sciòra del chiastèl ‒ Mina āla per inòm ‒
Servëš i cavalīrz, e Guido l galantòm;
Con manīra e con šůgo vëgni důtʼ tratá,
Dai patrons del chiastèl, kĕ sá chi kĕ sĕ dá;
Důt l bèl e l bon ciafān ki dís sůn kël chiastèl,
Kʼ è dʼ i chiastī ladins zënza confront l plů bèl.
La fèsta con n tornī́r dĕ lancia án scomencé,
La fórza e la destrëza sůa òi tra dʼ ëi porvé,
Ki kĕ sapĕ da espért tra dʼ ëi toké e feri
E sporomé chiavai plëgns dĕ fůc l plů saori;
Dĕ bī còlp án fat la òta tel chiastèl dĕ Brac,
Aldi i aldiven jůn bósc de Pláies e sůn Pespác.
Bon dĕ còlp è l Fodòm, l bráo cavalīr dʼ Andrač,
Mò levé èl sté dĕ sèla da kël da Revač;
Dī lʼ à tegnida l bon Fernando ai atri dĕ còlp,
Mò zèdĕ ál mesé ingali a la fůrbaria dʼ òlp,
Vérs ël dal rī Pancraz metůda in sperimënt;
Kël da Còz spó a ciafé da Guido só paiamënt.
Plëgn de coragio è kël dʼ Ampëz scèc Ampezan;
A téra batel chièz kʼ inconta sůa ria man;
Inciorni lʼ á con còlp spaventůs kël dĕ Tòr,
Contra kël ál perdů la fórza e důt só onòr;
Mò con Guliélm ciafé á sůa pért da Fridolin,
Kĕ con bůr còlp sůl chiè tĕ lʼ á inciorni dĕ fin.
Dʼ i cavalīrz i capi fóva a kël tornī́r
I ůnež jonʼ, da Guliélm mená, l pròs òm senzīr,
E del Bracon só fi, kʼ ḗ vèdl kël dí vint anʼ;
Ki dòdež scèkĕ pici lions bī snī, bī sanʼ,
Mazava důt a téra chièz kʼ ëi incontā iló;
Scèc tigra ḗi, kĕ la vitima lascé nĕ n’ ó.
Scèc sòt i frī bī lizi dĕ bonʼ ferladůs
Les manes bèl a ligna sůl fonz důt spinůs
Bala e salta sòt lʼ armonia dʼ i frī tomá
E sprinza scèc tempèstes i granī tocá
Sů per ki parëis dʼ ara con tlakernamënt
E tócʼ dĕ stran va dlon joran tʼ kël frèlamënt:
Inscí frèla ki dòdež, bī e jonʼ cavalīrz,
Sůi vèdli con sůs spades a còlp půc leşīrz;
I bótʼ tòma, scèc saíta, snī, bëgn meşorá;
Tócʼ dʼ érmes dlonc batůdes vèghen da incërá;
I cavalīrz tocá toma a téra inciornis,
Les érmes spediciades ed ëi instëš feris.
A ki dòdež jonʼ tóca l prémio del tornī́r,
Këš vèga vigni cavalīr onést, senzīr;
Dʼ i ůnež gnůtʼ con Guliélm sĕ féž důtʼ gran mervȯia,
Dĕ damané, da olá kʼ ëi sibĕ, èssen gran vȯia,
Mò corioşitè è contra l bon šůgo e costụm
E cavalīr coriůs, kël fòs pa n fèter ciụm.
I prémi despartëscen şëgn, l tornī́r feni;
Dĕ půc prīš èşi e dër saoriš chi da kiri,
Mò a lʼ oşanza dĕ ki bī tëmp bëgn adatá:
La bèla man dĕ Ména, fia dĕ Barnabá,
Premiëia vignůn dʼ i dòdež per sůa gran virtù
Con na roeşa da bon tòf e da bèl corů.
Pró mëşa dĕ bonʼ cëis corida e dĕ bon vin,
Án feni këla fèsta e kël tornīr dër fin;
L vin è bon, i stlipons salta in aria gonót;
Dĕ serví con onòr á Mina e Guido nót,
Chiara, kĕ důt incërc pró mëşa vadĕ bëgn,
Kĕ cëi, boánda e serviš sī dĕ Bracons bëgn dëgn.
Arkitè e contenté dĕ důtʼ lʼ ingórt magon,
Pënsa dĕ diverti la sozietè l Bracon
Con stóries, chianties, můžiga sůn só chiastèl ;
Vignůn dʼ i cavalīrz iló dṓ só cervèl
Contará stória odůda, mò nó dʼ invenzion,
Kĕ sĕ rapórtĕ a véra e a bèla o bůrta azion.
L dovèr orů vignůn féž dʼ i bī cavalīrz;
Důtʼ cantʼ conta la sůa da signůrč bëgn senzīrz;
Dĕ fatʼ dĕ véra conta Béno e l rī Pancraz,
Inscí féž l gaiért Fernando e Barnabé dʼAndraz;
Dʼ amòr conta Guliélm dĕ Tòr e Fridolin,
Con ëi l ric Ižidor, důtʼ in lingaz ladin.
Dṓ kĕ důtʼ á conté la sůa, léva l Bracon
E diš: „Sciòres, signůrč, conté ves òi nʼ azion,
Kʼ á fat fòmena na òta dĕ bon cavalīr,
Bráo in tëmp dĕ véra, in tëmp dĕ péž òm trés senzīr;
Tlamé fóvel da důtʼ lonč e lérc l bon Renért,
Capo ḗl stimè da i cavalīrz dĕ só bèl ért.
Tĕ véra è sté nóš bon Renért mèz an intīr;
Dlonc ál batů l nemic a téra, l cavalīr,
Dĕ granʼ bī fatʼ mostré ál da òm gaiért, scikè, sapiënt,
Gran stima e gran onòr sʼ ál davagnè pró gënt,
Decorazions ciafé sʼ ál da lʼ imparadů,
Kʼ i orṓ plů bon kʼ a vignʼ ater pròs servidů.
Mò mal a paiè sůa fòmena a só òm kiš bī fatʼ,
Svergognè óla só gran onòr con dër bůr atʼ:
Ůnež nascëntʼ, scincá da Dī tel partori,
Ala orů fa copé důtʼ, an nĕ sá perchí;
Impedi nĕ nʼ á keš bůr at kĕ nʼ azidënt;
Kĕ këš sī vëi, podèssi dé şëgn joramënt,”
Këles paróles dites, scòlta şëgn l Bracon;
Důta la sozietè condana la ria azion;
Mina dan da důtʼ scráia e diš, kĕ důtʼ iló aldī:
“Òma dĕ cụr tan crůdia e tempramënt tan rī
È tigra, kĕ merita dʼ èster per castic
Morada itĕ důt viva da amic e nemic.”
“Mina”, respògn l Bracon dan důta këla gënt,
“Kël kĕ tʼ as dit kiló, sará fat pontoalmënt;
Instësa la sentënzia tʼas şëgn prononziè,
La sentënzia sará fata per tó pichiè:
Tů tʼ ès la òma, kʼ á orů copé sů bī mitons,
Kʼ è dan nòs kiló důtʼ ůnež, nůš bī Bracons.”
Scèkĕ na saíta stlèfa datrai con splondron
Jů per na chiaşa e důtʼ pé mórtʼ dal gran stlefon
E inciornis rèsta iló důtʼ ghéi scèkĕ la mórt:
Inscí rèsta tĕ kël momënt segů nó a tórt
Důtʼ spaventá da këla stória del Bracon,
Nemic dĕ falzité e dĕ vigni bůrta azion.
Mina, la půra òma, è la prụma kĕ revëgn;
Con dòi saltʼ scèkĕ tigra sĕ lévela şëgn,
Abracia sů mitons e i baža dlon pitan,
A só půr cụr i strëngela bažan e rian;
Da la ligrëza i pél, kĕ só cụr mës crepé;
Ligrëza tala mai chiamó nʼ ála porvé.
L Bracon vèga lʼ amór dĕ Mina a sů mitons,
L dolòr, kʼ ëla desmòstra sëgn dĕ sůs azions;
Gran mȯia ál del gran castic da ëla instësa ordinè
In prešënza dĕ důta këla sozietè;
La pëna e l rī castic mësel şëgn mantegni,
Këš èl debit dan gënt e dan da kël bel Dī.
Per ater inch la Mina perdón nʼ èsla orů,
Dṓ kĕ fṓ só gran fal lonč e lérc conesciů;
Ëla instësa comana l castic spaventůs,
Mò n pič ró dĕ sambůc ‒ cažo fṓ këš coriůs ‒
Damánela, kʼ i sī tĕ la bòchia metů,
Kʼ ëla pósĕ trá l flè, šĕ Dī ó, só tëmp orů.
L dí dṓ fégen scèc půra Mina a comané:
Apëna fṓ chiamó sʼ a Brac sorëdl levé,
Kʼ i moradůs scomëncia l laúr da bècamórtʼ;
Cër Mina crëš i můrz aslụm, bī dërt, nó stórtʼ;
Kël martelé lecòrda dĕ fósa i bůr bótʼ,
Kĕ vascèl rendenës toké da saš pesócʼ.
Feni l bůr laúr da důtes les pérts kina al chiè,
A tůt Guido, bagnè dĕ légrimes, comiè
Da Mina con mil baš e sůstʼ, kĕ gnī dĕ cụr;
Nó manco baš dá a la òma, denan kʼ ëla mụr,
Sů dòdež fis, la flụ tra důtʼ i cavalīrz,
Sů bī fis tel dolòr stragran segů senzīrz.
Na picera chiampana sona dal chiastèl
E poblikëia al paíš důt incërc l castic crodèl,
Kĕ condana persona viva a bůrta mórt;
Compli é l tormënt dĕ këš mon a rejon o a tórt,
La pichiadësa důt incërc è morada it;
Inscí èl sté dal Bracon instës ten liber scrit.
Tratan á fat indṓ nʼ an só ródĕ cër l mon;
I flincʼ, i picʼ, indṓ chianti dlonc con bèl son
E lalda da contëntʼ dĕ důt l mon l gran Signůr,
Kĕ sĕ tól gran festidĕ del ric e del půr;
I pópi déora indṓ les flụs al bèl sorëdl,
L famëi, dṓ lonc invér indṓ sů tlap compëdʼl.
Dlonc èl vita, dlonc ligrëza per chiamp e pra;
A lʼ insciůda féž fèsta důt chièz kĕ vita á.
L Bracon sòl nĕ sĕ scialda e rèsta frëit per l bèl,
Kĕ la natůra partorëš cër só chiastèl;
Scèc ambría dĕ signal dĕ salf in salf val strụm,
Sichiè a móda skelét tĕ só córp důt adụm.
Mò can kĕ la noet cụr só chiastèl e důt l paíš
Con ares fòsces, can kʼ i crëp devënta griš,
Can kĕ důt lonč e lérc dórm la péž dĕ la mórt
E kĕ důt l mon è liè dër strënt da son ingórt;
Iló lascia l Bracon, da persona mai odů,
Dĕ só chiastèl i salf, depëntʼ a fòsc corů.
Con pè leşīr spó val, cori da scoritè,
Jůn ůrt, a důtʼ proibi dṓ sůa calamitè;
Sůi jonëdli dan Mina iló mórta prëiel dī,
Ël prëia, cori dĕ légrimes, só kël bel Dī,
Kʼ ël perdonĕ a sůa Mina só pensīr crodèl,
Ad ël instës lʼ azion fata con půc cervèl.
L Bracon prëia trés, ël prëia zënza mai sĕ stanchiè;
Ël prëia, inkina kĕ l bon Dī sĕ mëna pichiè
E féž in sëgn dĕ důt perdon n miráco gran:
L ró dĕ sambůc, metů in bòchia a Mina dan nʼ an,
Devënta vërt e crëš in gran trògnora aslụm
Ed è şëgn chiamó iló per dër crestianʼ na lụm.