Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/101


- 93 -


Con pè leşīr spó val, cori da scoritè,
Jůn ůrt, a důtʼ proibi dṓ sůa calamitè;
Sůi jonëdli dan Mina iló mórta prëiel dī,
Ël prëia, cori dĕ légrimes, só kël bel Dī,
Kʼ ël perdonĕ a sůa Mina só pensīr crodèl,
Ad ël instës lʼ azion fata con půc cervèl.

L Bracon prëia trés, ël prëia zënza mai sĕ stanchiè;
Ël prëia, inkina kĕ l bon Dī sĕ mëna pichiè
E féž in sëgn dĕ důt perdon n miráco gran:
L ró dĕ sambůc, metů in bòchia a Mina dan nʼ an,
Devënta vërt e crëš in gran trògnora aslụm
Ed è şëgn chiamó iló per dër crestianʼ na lụm.


XVIII. I težóri dʼ i Ladins.


I Ladins sĕ lamënta soënz de straciaría,
Mò per l plů nʼ èl pró dʼ ëi kĕ blòta trazaría;
Šʼ ëi èssa dër la meşéria, gissi zënza fal,
Olá kʼ ël è težóri per ki kĕ kīr val,
Mò vignʼ òta, kʼ an i diš val dĕ bon, nʼ ói crëi
E mina, kĕ té stóries nĕ sibĕ mai vëi.

Plů da scicá á fat ki dĕ Kérz la it tʼ a Fodòm,
Aldi den gran težór kʼ ëi ava da chièz vèdl òm;
Da maladëtʼ, inscí kʼ i Fodòmi è trés sta,
Sen vai dĕ noet sůn jů dĕ Kérz a mèz ki pra;
Zënza di nia a degůnʼ, giavé ái da iló sòt n sas,
E á ciafé ór ed argënt, n gran grụm, sòt téra n pas.

Mò tʼ atri póstʼ ciafès chiamó težóri asá,
Ma dër kĕ crīs da sën e kĕ savès da fa;
Scognů nʼ èl ůn a Sëlva in Gherdëna tĕ Val;
N bèl chiastèl fṓl iló zacan, ignó nʼ ḗl n tal;
A mèz n crëp l ava fat fa n sopérb cavalīr,
Òm dĕ bī fatʼ e vérs la gënt onést, senzīr.