E kʼ i geará doman a chièz òra a l ciafé
Per ordí ía důt keš bůr afarĕ e rajoné.”
Guido l Bracon va vérs l chiastèl, důt pensirůs;
Al cažo pënsel intrighè, mò impó coriůs;
Revè sůl chiastèl fégel scèkĕ nia nĕ fòs,
Sĕ mòstra vérs sůa fòmena bèl saori e pròs,
Chiara, kʼ in ordin sibĕ fat ad ëla l guér;
In këš pont dál comando dër senzīr e tlér.
Ligrëza ál con só pič, sciampé sòl a la šórt,
Kĕ dóva èster da la òma zënza cụr la mórt;
Edocazion i lascel dé, scèc ël convëgn,
Bona e rica; l nascënt crëš sů da dër bon sëgn;
Plů tért, deventé gran, les érmes manegëiel,
Scèc cavalīr espért inch chiavai costemëiel.
Arlevá vëgn chi ki sʼ a Tòr da cavalīrz,
Crëš sů bèl snèl scèc foncʼ, bī pròš e bī senzīrz,
Impara n grụm dĕ bèles cóses saori e gian,
Scèkĕ dës fa kël kʼ ó deventé n dër crestian;
Al sciòr dĕ Tòr òi důtʼ ůnež n gran bon da matʼ
E féž per ël, kʼ ëi crëi só pérĕ, dĕ bī fatʼ.
Dṓ kesta stória bëgn vint anʼ ēl bèl pasé;
Guido l Bracon è sté tratan gonót kerdé
Per bat contra l nemic sopérb da vigni pért;
Bráo sʼ ál desmostré vignʼ òta da bëgn espért;
Per kës ciafel da só signůr na distenzion,
Scèkĕ merita bī fatʼ e na bèla azion.
Guido orṓ zelebré con fèsta l bel onòr,
Fat ad ël da lʼ imparadů ed a kël dĕ Tòr;
Inviè per këš invièiel i cavalīrz ladins,
Důtʼ cantʼ ki kʼ è sůn sů chiastī tra i dòi confins,
Kĕ chiara, ůn vérs la Talia, lʼ ater vérs Bornèc,
Olá kʼ an féž gonót ai Ladins dër gian l bèc.
