Instësa la sentënzia tʼas şëgn prononziè,
La sentënzia sará fata per tó pichiè:
Tů tʼ ès la òma, kʼ á orů copé sů bī mitons,
Kʼ è dan nòs kiló důtʼ ůnež, nůš bī Bracons.”
Scèkĕ na saíta stlèfa datrai con splondron
Jů per na chiaşa e důtʼ pé mórtʼ dal gran stlefon
E inciornis rèsta iló důtʼ ghéi scèkĕ la mórt:
Inscí rèsta tĕ kël momënt segů nó a tórt
Důtʼ spaventá da këla stória del Bracon,
Nemic dĕ falzité e dĕ vigni bůrta azion.
Mina, la půra òma, è la prụma kĕ revëgn;
Con dòi saltʼ scèkĕ tigra sĕ lévela şëgn,
Abracia sů mitons e i baža dlon pitan,
A só půr cụr i strëngela bažan e rian;
Da la ligrëza i pél, kĕ só cụr mës crepé;
Ligrëza tala mai chiamó nʼ ála porvé.
L Bracon vèga lʼ amór dĕ Mina a sů mitons,
L dolòr, kʼ ëla desmòstra sëgn dĕ sůs azions;
Gran mȯia ál del gran castic da ëla instësa ordinè
In prešënza dĕ důta këla sozietè;
La pëna e l rī castic mësel şëgn mantegni,
Këš èl debit dan gënt e dan da kël bel Dī.
Per ater inch la Mina perdón nʼ èsla orů,
Dṓ kĕ fṓ só gran fal lonč e lérc conesciů;
Ëla instësa comana l castic spaventůs,
Mò n pič ró dĕ sambůc ‒ cažo fṓ këš coriůs ‒
Damánela, kʼ i sī tĕ la bòchia metů,
Kʼ ëla pósĕ trá l flè, šĕ Dī ó, só tëmp orů.
L dí dṓ fégen scèc půra Mina a comané:
Apëna fṓ chiamó sʼ a Brac sorëdl levé,
Kʼ i moradůs scomëncia l laúr da bècamórtʼ;
Cër Mina crëš i můrz aslụm, bī dërt, nó stórtʼ;
