Pagina:Campanella, Tommaso – Lettere, 1927 – BEIC 1776819.djvu/7: differenze tra le versioni

Naviga nella cronologia in modo interattivo

← Differenza precedente Differenza successiva →

@@ Stato della pagina / Stato della pagina @@
-Pagine SAL 25%
+Pagine SAL 75%
@@ Corpo della pagina (da includere): / Corpo della pagina (da includere): @@
@@ Riga 1: / Riga 1: @@
 {{Ct|f=100%|t=2|v=1|I}}<!--latino-->
-{{Ct|f=100%|v=1|{{Sc|A Mario dei. Tufo}}}}
+{{Ct|f=100%|v=1|{{Sc|A Mario del Tufo}}}}
 {{Smaller block|class=is}}
-Coglie l’occasione della dedica della Philosophia sensibus demonstrata per esaltare le virtú di Mario del Tufo e della nobilissima sua stirpe.
+Coglie l’occasione della dedica della ''Philosophia sensibus demonstrata''c per esaltare le virtú di Mario del Tufo e della nobilissima sua stirpe.
 </div>
 {{indentatura|testo=Illustrissimo domino D. Mario de Tufo, inclyto equiti neapolitano frater Thomas Campanella stylensis ordinis Praedicatorum salutem plurimam dicit.}}
-Nunquam, illustrissime domine, naturae sapientiam non aemulabor, ne, sicut illa omnium eflectrix et hominum reformatrix prolem digniorem germinaque praeclariora extollit omnibusque aliis superesse iubet, nec patitur bona quae fecit entia extingui unquam, et ego, inquam, vel saltem veneratione et desiderio idem exequar; Dei enim ipsa providentia gubernatur, quin est gubernans Deus, si quis recte intueatur, non mixtus his quae regit; itaque iura naturae, Dei existimanda censeo, cum enim imbecillis redditur ordo impositus et exequentes causae degenerant, ipse legibus defectus vel excessus moderatur. Haec agit circa amoretti, exaltationem et alia quae superant vel deficiunt. Cum igitur orbi tam defecissent cultores sapientiae, propugnatores divini ordinis et benefactores pii bonorum hominum ac ontnes pene ad luxunt utrunque ruerent et gnathones, provisunt est ut familia tua amplissima nulli nobilitate secunda deficeret nusquant a talibus procreandis hominibus nec sceptris possidendis et dominiis; quos enim propter
+Nunquam, illustrissime domine, naturae sapientiam non aemulabor, ne, sicut illa omnium effectrix et hominum reformatrix prolem digniorem germinaque praeclariora extollit omnibusque aliis superesse iubet, nec patitur bona quae fecit entia extingui unquam, et ego, inquam, vel saltem veneratione et desiderio idem exequar; Dei enim ipsa providentia gubernatur, quin est gubernans Deus, si quis recte intueatur, non mixtus his quae regit; itaque iura naturae, Dei existimanda censeo, cum enim imbecillis redditur ordo impositus et exequentes causae degenerant, ipse legibus defectus vel excessus moderatur. Haec agit circa amorem, exaltationem et alia quae superant vel deficiunt. Cum igitur orbi tam defecissent cultores sapientiae, propugnatores divini ordinis et benefactores pii bonorum hominum ac omnes pene ad luxunt utrunque ruerent et gnathones, provisunt est ut familia tua amplissima nulli nobilitate secunda deficeret nusquant a talibus procreandis hominibus nec sceptris possidendis et dominiis; quos enim propter