Poesie friulane/Morosèz e matèz/Sòt la nape

Sòt la nape

../L'insiùm ../A Nusse IncludiIntestazione 12 dicembre 2018 75% Da definire

Morosèz e matèz - L'insiùm Morosèz e matèz - A Nusse
[p. 101 modifica]

Sòt la nape.

'O vèvi saludâd, jentrànd, ma tu às fat fènte
di no acuàrziti. A còlp, mi é còme vignûd frêd.
Sul fug ’e buliçbave zà l’aghe de polènte,
e di bande, pianc pianc, si voltolave un spêd

[p. 102 modifica]


di frisòts. La tristèrie ti slusive tai vói.
Ti ài dispiçhad la mèscule. Nuje. Ài drezzâd un lèn
sul çhavedàl. E nuje. Si jère restâds sói,
sòt la nape; "Ma cróstu, sì o nò, che ti uéi ben?"

Nuje. Tu sés voltade, indiferènt: "O mame,
àstu mitûd il sal?" Ti zuri, ài fat un sfuàrz
par no sclopà. Tu jèris tant bièle al clar de flame,
e jò no mi sintivi, in fóns, sènze rimuàrs!

Jèrino pò frisòts opur dordéi, alòre
mi sój tacâd al mene ròst di disperaziòn.
- Par no vigniti plui tai pîds, sarài ad òre
ançhe domàn. — Intant, cufâd sul caregòn,

scotâd e scuintijâd, cu la pène di dindi
rincuravi il disgòt de golóse. ’O varès
pajâd alc, pur di fati cicà, opur sól di scuìndi
la passiòn sòt un èstro di cojonèl. E istès

[p. 103 modifica]


’o murivi di vòe, une vòe malandrète,
di scandajà i tiéi vói: sin duçh un pôc figòts,
noàltris ùmign. Ma tu, muse dure e barète
fracade. E jò, lì in bande, saldi a cuinçà i frisòts.

Ài scomençàd sòt vôs: "Nossère, se no fali,
tu le às çhapade fisse?!" e ’o regolavi un stìz
sul fug, bièl fevelànd. "Chèl babàn, chèl panali,
chèl basoàl, chèl còrli, chèl sdarnali stantìz,

chèl spasemànt vidrìz, chel mus sènze creànze,
t’interessave tant? E çhòltal, se al ti plâs!
Dòme, ’o dévi visati, che su chèste belanze
no tu mi tègnis plui, sigùr. Se no tu sâs,

’o t’al dis: çiartis mièzis veladis, la jint gréze
còme mè, no pò glòtilis. Par presià, par capì,
ji ’ûl persònis finis, che s’intìnd... Ce pretése
jèrie mai, ch’al vès vûd di plasémi ançhe a mi?!"

[p. 104 modifica]


"Ma brav! àstu finiti?" e tu mi sés voltade
(la polènte spandève un bòn odór di cuèt)
incuìntri, cu' la mèscule in man còme une spade,
murbinóse, bièl ròsse di çhald e di dispièt.

Ài pìardûd pîd di strade. "Sù, rispuìndimi, Nusse:
cródistu che ti ’uèli simpri bèn?" "Ançhimò
tu às cur di çhacarà? Se no tu mudis scusse,
fijòn, tu pûs là a trai: stevólte t’al dis jò."

"Oh Nonusse, perdònimi!! Ma sint, no séi rabine:
in domènie, sarastu su la fiéste a Pagnà?"
"Ti passe..." In chèl tu às fat un sbalz su la spedine:
"E i frisòts? oh pùars nó! ju vin lassâds brusà!!"