"Ma brav! àstu finiti?" e tu mi sés voltade
(la polènte spandève un bòn odór di cuèt)
incuìntri, cu' la mèscule in man còme une spade,
murbinóse, bièl ròsse di çhald e di dispièt.
Ài pìardûd pîd di strade. "Sù, rispuìndimi, Nusse:
cródistu che ti ’uèli simpri bèn?" "Ançhimò
tu às cur di çhacarà? Se no tu mudis scusse,
fijòn, tu pûs là a trai: stevólte t’al dis jò."
"Oh Nonusse, perdònimi!! Ma sint, no séi rabine:
in domènie, sarastu su la fiéste a Pagnà?"
"Ti passe..." In chèl tu às fat un sbalz su la spedine:
"E i frisòts? oh pùars nó! ju vin lassâds brusà!!"
