Poesie friulane/Morosèz e matèz/L'insiùm
 |
Questo testo è completo. | |
| ◄ | Morosèz e matèz - Il barcarùl | Morosèz e matèz - Sòt la nape | ► |
L’insiùm.
Ài fat, Nusse, stegnòt un bièl insiùm.
Mi parève — indulà?... lajù, lontàn,
lontàn — che si ère insième; e ad ór di un flum
si çhaminave còme fruts par man.
Si lève vie par man, piardûds, besói:
la primevère ’e slusive e nulive;
l’aghe ’e passave, fasìnd spiéli ai pói,
ai stèrps florîds, ai giàtui da la rive.
Sòt vôs si cumbinave cuàlchi çhant:
montagnutis; opur: tu stèle; opur
ançhe: no puès dismenteàmi; e intant
nus dève il timp, cui bati, il néstri cur:
cui bati a dòpli! E pardùt, ce cujète,
ce serèn! e i rivài scrizzâds di rósis,
sul verd novèl!... Parsóre une boschète,
des òdulis zornàvin murbinósis.
E alòre i néstris vói si sòn scuintrâds
còme spadis, un lamp; e alòre, sòt
il cil di primevère, sin chapàds
a brazzecuèl... E pò mi sój dismòt!
Mi sój dismòt! Pur ançhimò, ti zuri,
’o sint svampì il savór di ché bussade,
e mi tòrnin chéi çhants; e mi sgrisuli,
ançhimò, di che strènte spasemade.
Ma tu? ma tu?... Di band ti spìi te lûs
dal vóli, scrutinànd: no mi rijès
di lèjti déntri. Fórsi no tu vûs
ch’ ’o sépi se tu às fat chèl siùm istès?