Milanin Milanon/El noster domm

El noster domm

../Me regordi... IncludiIntestazione 25 luglio 2016 100% Da definire

Me regordi...
[p. 55 modifica]

EL NOSTER DOMM.

[p. 57 modifica]


In nomine patris, fili et spiritus sancti; l’è el noster Domm, l’è la gesa di vècc, l’è la cà da Milan, l’è tutt de màrmor, l’è grand, l’è bell, l’è lù, domà lù in tutt el mond, inscì bell, inscì grand.

Per capill bisogna vèss nassuu sott a Santa Tecola, bisogna comincià de piscinin a guardà su a quî statov, a quî gulli, a quî finestroni antigh, [p. 58 modifica]negher, maestos, dove el só el giuga a scòndes.

Per lodall bisogna parlà meneghin, come quand se parla col papà, o mej, colla mamma, e allora lù el respond, el cunta su, el rîd, el fa l’amoros, el fa pensà al Signor, alla Madonna, ai pover mort, ai Todisch, ai duca vicc. Quand el piœuv e che la gent la gh’ha la motria, o d’inverno, quand el fa quî giornad scûr, frecc e nebbios, anca lù, el noster Domm, el diventa gris, frecc, sporch, el se streng in di nivol, el par ch’el piangia de tutt i part. De denter l’è fosch, sconduu; i sant de sass paren stuff de sta in pee; i monscior canten longh longh el miserere, e i pover vegitt che scolta la messa in di banch, senten in ogni colp de toss una vos che rispond de lontan: «tos tos» che par la mort che ciama. [p. 59 modifica]

Ma se torna el seren, se come dis el poèta


L’aria l’e lustra che la par de ras...


come se ved di vœult in di matinn d’april e de magg, Jesus, che legrìa per quî cent gugliètt de zuccher che spongen l’aria, pizz in punta del primm só ch’el ghè fa i galitt! La legrìa de pizz, de frastaj, de scalett, de lumaghitt, de ghirigori, de pivión che fann l’amor in man delle sante vergini de sass, o in spalla ai patriarca che da trii secol guarden giò, che se parlassen!... El só el pizza i foghetti anca in di veder coloraa; el fa nass di fior ross, giald, verd, violett sui pilaster, per terra, su i altar; sona l’orghen, e cinquanta fiœu, pover rattitt senza pà, canten gloria in excelsis, con certi vôs bianc, che vann in alt fina a fa on bœucc in del paradis. [p. 60 modifica]

Nûn se càmbiem, vegnem e vèmm, jer vestii alla spagnœula, incœu col cilinder, doman fors coi gamb in su; nûn passem a cavall, a pè, in carrozza, sul tram, sul carr di mort, bej, brutt, vestii polid e strasciaa, bon, onest, o carogn, a seconda dell’aria che tira; ma ti, Domm, ti te set semper dell’istess marmor, o santo Domm, o Domm de caratter. Nûm bestemmiem el Pà, el cascem via del noster cœur, el mettem in bosinada, e ti tel scondet sott i arcâd e nè par de sentill quand, col cœur pien de magon, vegnem sul fa della sira a passeggià dedree del côr, odiòs, sacc de tutt coss fina de viv.

I noster che gh’è lontan, in Francîa, in America, in di desert dell’Africa, se fann on sogn de nott, ghe par de vedè ona roba bianca che se mœuv, che trema in aria, e te set ti, o Domm, [p. 61 modifica]che hann portaa via nel cœur, e con ti ghè tutta la storia di vecc, di parent, della cà, del Campari, del Biffi, della Scala, della sartina... de tutt. Te set come on liber stampaa coi vignett, e quel dì che poden tornà, a quaranta mïa de Milan, comencien a sbircià dai finestrin del vapor, e guarden e cerchen fra i piant de rover, e guarden e cerchen in mezz alla nebbia di riser, fin che veden... o ghe par... Vann innanz ancamò, el cœur el batt come on magnan, quand fra on tecc e una beola, sott on ragg de só te comparet ti, o Madonnina benedetta del noster Domm!! Ti che te set la mamma de tucc!... E, allora se piang, sangua de brio! se piang come bagàj e ven in ment i vers del Vespasian Bignamm: [p. 62 modifica]



     O Madonna indorada del Domm,
fina tant che te vedi a lusì,
mi stoo ben, sont allegher, foo i tomm.

     Ma on moment che no t’abbia pu ti,
sotto i æucc — o Madonna del Domm —
senti on væuj, gh’hoo on magon de no di’.

     Sberlusis, o Madonna del Domm!
Che te veda de nott e de dì!...
Senza ti, Meneghin l’è pu omm...
o Madonna indorada del Domm!



O Domm, chi t’ha faa? Quanti ann l’è che te contemplet le baggianate umane? Quanti sbîr, croatt, todesch, paracar, spagnœu, frances, todesch, croatt, e pœu ancamò todesch, spagnœu, frances t’è vist a passà via, o scappà o tornà indree? Te se ricordet de Napoleon, che t’ha rott i veder coi mortee? E Ferdinando e Cecco Peppo? E Doro e Claudina che hinn volaa giò tegnendes per man? Cunta, su [p. 63 modifica]o Domm, la storia di cinqu giornad: cunta de Vittori, poer omm... No, tas e s’ciao!

In nomine patris, fili et spiritus sancti, l’è el noster Domm, l’è la gesa di vecc, l’è la cà de Milan, l’è tutt de marmor, l’è grand, l’è bell, l’è lù, domà lù, in del mond, inscì bell, inscì grand.