Chara perché tant suspürast
 |
Questo testo è completo, ma ancora da rileggere. | |
| ◄ | Adiou meis amur, adiou meis char cor | Prümavair'ais arrivada | ► |
Questo testo fa parte della raccolta Rätoromanische chrestomathie
Volkslieder 
di Autori vari (1908)
104.
(Annalas VI, Derin, p. 47/8.)
Chara perché tant suspürast
Che at manca o pover mé?
Ach quai para cha tü cridast
La radschun nu sa perché.
5 Forsa sast tü a quist ura
Cha damaun vegn a partir
Schi at rov o chara spusa
Cun tias larmas nu ’m far ir.
Il destin vol ch’ans separan
10 Per ün temp schi ché vost far
Tü cun mai bain at prepara
Al dür pass cha stains rivar.
Quai nu jüda sa ingotta
Havair painas e dulur
15 La fadia gronda totta
Da star ora ha teis spus.
La partenza bain crudela
Bler àngosch’am sta sül cor
Da stovair laschar mia bella
20 Bé suletta quia inavo;
Pür eu stögl am sotameter
Stovarà bé obedir
Al cumond chi nun am spetta
Meis impegn es da cumplir.
25 Talas sun las circostanzias
E las düras condiziuns
Da nus oters in silenzi
Pelegrins povers grischuns,
Chi per guadagner nos viver
30 Stovains ir pel mond intuorn
Bandunond nossas famiglas
Nossas chasas e contuorns.
Tant dandet tü am bandunast
Est usché indifferent
35 Cha pür uossa am manzunast
Cha daman vost ir davent?
Tü nu vost ch’eu paina indüra
Eu nun vögl am malquintar
Sco ün crap stess esser düra
40 Scha nu vess da suspürar!
Sch’eu mia chara nu vess tmü
D’at far massa displaschair
Schi dalunga ch’eu ha savü
At’ vess fat eir a savair.
45 Ma usché a l’improvista
Quel trist uorden es rivà
Cha surprais e smort in vista
Bod pers via eu sun reistà.
Massa lönch am fetsch eu spranza
50 Nun havair davent da star
Nel suprem eu n’ha fidanza
In pacs anns da retuornar,
E rivair mia spusa chara
Chi l’oget ais da mia sort
55 E sulet ais chi displascha
A meis cor infin la mort.
Quistas sairas daletusas
Cha cun tai eu passantet,
Dits et anns pareivan uras
60 Quist mais bé ün di paret!
Cur davent sarà da tai
Anns ils mais am pararan
Et ils dits lungs bé sco mais
Et las uras bé sco dits. —
65 Uossa bod l’ura s’aprosma
Del viadi ch’eu stögl far
Ach quai para ch’eu nun possa
Usché bod at bandunar
Il sang m’arda in las avainas
70 O eu am saint da murir.
Che martiri! ach che painas!
Eu nun poss amo partir!
Eu sun bain disfortünada
Che gnaraja or da mai?
75 Forsa reist qua bandunada
In smanchanza crod a tai.
Pasarà meis dits cun plondscher
E meis cor fich contuorblà,
Stovara saimper rimplondscher
80 Il cuort temp ch’el t’ha apretschà.
Ach meis bain tü am cognoschast
Schi perché vost am ferir
Laschast gnir quels pleds or d’ bocca
Ch’eu vegn forza at tradir.
85 Impussibel es ch’eu possa
Invlüdar tot quist amur
Vögl plütöst murir jüst uossa
Co dvantar ün traditur.
Siast fidela e costanta
90 Sco ch’eu sgür sarà cun tai
E at impaissa chara amada
In teis cor zond sur da mai
Cha bain spert am vöglast scriver
Racumond eu charamaing
95 Fors’avant amo ch’eu riva
Al destin l’istessamaing.