occitano

Mad. C. Riquier 1911 1911 Emanuele Portal Indice:Antologia provenzale, Hoepli, 1911.djvu poesie Canzoni in lutto Intestazione 10 giugno 2024 25% Da definire

Lungo l'Adour La rosa dei boschi
Questo testo fa parte della raccolta Antologia provenzale


[p. 526 modifica]

CANZONI IN LUTTO.

II.

Era il tempo armonioso quando noi bevevamo a piena coppa, il bel tempo dei trovatori, dal cuore fatto di miele e fuoco.... Era il tempo armonioso quando eravamo padroni in casa nostra. Allorché sul nostro bel paese calò la banda dei malfattori.... e ad un tratto tutto si sconvolse 1 e d’allora noi siamo in rovina, e a traverso il nostro paese non v’ha che vuoto e miseria! [p. 527 modifica] E d’allora noi siamo in lutto, e così ogni giorno, come cavalli col morso, tiriamo invano la catena, e noi siamo in gran lutto d’allora, in gran lutto in tutto il Mezzogiorno.

III.

Era il tempo gaio e dolce quando la nostra lingua era parlata dai trovatori e dai re, quando passò il soffio nero. Era il tempo gaio e dolce quando la nostra lingua era parlata. Graziosa lingua degli avi, dolce e vigorosa, poiché colla schiena carica da rompersi, ci si costringe sotto il basto, graziosa lingua degli avi, il Cielo ti prenda ancora in guardia! [p. 528 modifica] Non è invano, giorno di Dio, che settecento anni t ha conservata! già più d’uno che ha coraggio ti fa a sera, cantare V aubade, e verrà, giorno di Dio, chi ti tara sonare la sveglia!


[p. 526 modifica]

CANTOS en do.

II.

Qu’ èro ded tems amistadous
De l’ount bebèm à coupo arraso,
Ded tems beroi deds troubadous
At cò hèt de méu e de braso....
Qu’ èro ded tems amistadous
De l’ount èrom mèstres à caso....
Quand dessus nouste pats bèt
Cayou ra bando mauhassèro....
E d’u cop tout en estè hèt!
E despuch qu’èm eno nacèro,
E trabès nouste pats bèt
l’a mes sounqu’ arrouéino e misero....

[p. 527 modifica]

H qu’ èm en dò despuch labest,
E despuch tabé cado dio,
Coumo chibaus qui-an ed cabest,
Qu’ arrousegam ero cadlo....
E qu’ èm en dò despuch labest,
En gran dò per tout ed Meidio.

III.

’ èroded tems beroi e dous
Ount nousto lengo èro parlado
Peds arreis e peds troubadous,
Quand passe ra negro haludo....
Qu’ èro ded tems beroi e dous
Ount nousto lengo èro parlado....
Plasento lengo deds auyòs,
At cop tant dou?o e tant galhardo,
Pusque, cargats à crouchi-ds òs,
E plegam dabat ero aubardo,
Plasento lengo deds auyòs,
Qu’ed Cèu et prénio encoro en gardo!

[p. 528 modifica]

N’ei pas en batles, Diu-me-dau!
Que sèt cent ans t’a counserbado:
Deya mes d’u qui parlo haut
T* a hèt, at sé, canta r’aubado;
E qu’ en benguera, Diu-me-dau!
Qui-t harant souma ra lhebado!
(id.)(op. omonima).