Franz Moroder da Costa

Scimonuco el fesc l esame ../3 ../5 IncludiIntestazione 13 novembre 2015 50% Da definire

3 5

Scimonuco el fesc l esame

Teatro in cuatro toche

de

Franz Moroder da Costa


Parsonaje:

El maestro
Scimonuco de Bepele da Morin
Bepele da Morin, sa pare

(Fato vede sul ciar dei Sestiere de Ciae e Ciadin, da Carnaal del 1998)

1° toco

(A scora. El maestro el speta Scimonuco, che l à da vienì a fei l esame).

Maestro: Son propio straco e stufo. l é ormai doa setemanes che son

drio a i fei i esames a ra famea. L é un laoro che scana, massima se inze par intrà t in as calchedun nafré pi musc. Alcuante i crede che fei el maestro see un laoro da nuia, ma i arae da proà ce che vo dì! I disc: i maestre i à ben bel, i laora solo zinche sié ores al dì, i no se cruzia de nuia e i ciapa na bona paga pede. Ma ra no n é propio coscì.

Ignante duto besen aé ra passienza de Jobe. Reston ben mal, nosoutre maestre, canche s on betù de bona voia a i insegnà algo a ste pize, dì par dì, mes par mes, an par an, epò vedon che a calchedun no i ‘soa inpò nuia, e co ra nostra paga no fejon mia biei soute, no: co s on pagà l cuartier, ra lun e s on cronpà i sarvije, me vanza poco pi par magnà doa costejines, e mangare on da roseà ‘sò anche l os. Ce voreo fei, mare r é ‘suda inaante coscì fin dinultima, a mi me tocia fei conpain.

Ancuoi l é l ultimo che vien a fei l esame, ma l é anche l pi zucon: l é Scimonuco, fiol de Bepele da Morin: a ra dì s-ceta, l é un musciato, chel borson. Sa pare l é l pi gran bacan da ca e anche l pi scior, e coscì no n é da se fei de mereea se l fiol el no en da nuia. Bepele el s à betù pa ra testa de i fei inparà duto chel che l pó, che el viene da algo, mangare un ufizial o un dotor de calche sorte, no sei se dei besteame o dei cristiane. Sarae inpò meo che l deentasse pree, mangare vescovo, o anche Papa. Ma no no, el no deentarà né chesto né chel, al pi al pi l inpararà a mose, streà i besteame, menà fora ra grassa de stala, e fosc a des-ciarià mantui: a i ciarià credo che el no riesciarae gnanche se l voresse.

El stà polito solo drio i besteame chel pizo, ah, con chi el ciacolarae dutaldì, anche se par s intende el no s intende de nuia gnanche là. L à talento par fei jeste, ah, là negun i pó insegnà nuia. Se se bete a ride solo a l vardà, chi muse che el fesc, s i vede alolo anche da indalonse, e canche se bete su chera dalmedes ... (Se sente calchedun che rua e tira i pès) Orponon, te parles del diou e velo ca, i dijea i nostre vece. I fenirà ben anche ste esames, seloudadió che l é l ultimo. (I peta su ra porta). ‘Son inze, ‘son Scimonuco!

Scimonuco: Bondì, scior maestro, seo beleche leà?
Maestro: Varda ce un sfazà! No sasto gnanche cemodo che se saluda

el tò maestro?

Scimonuco: No, no sei propio cemodo che se l saluda, e no voi

gnanche l inparà.

Maestro: Ades t as dito ra toa! Ben ben, asto inparà algo o no? Vosto

fei l esame o elo meo lascià là ancora ignante de scomenzà?

Scimonuco: Cemodo che voré! Podon ben proà, a mi no me costa

nuia, e d outra parte no né mia burto stà ca a se ra contà.

Maestro: A ti no te costa nuia no, i costa ben un bel soldo a ta pare.

Par chel che t as da inparà, vardà de prozede e no n aé inze solo mateze inze chera testata.

Scimonuco: Ma a jestarlà no n é coscì defizile come a inparà chel che

i m insegna a scora.

Maestro: Lascete dì, pizo, che a jestarlà senpre no te vas tanto

indalonse, besen saé anche algo pede, tanto pi al dì d ancuoi. No te pos pensà de stà senpre a spetà che ra costejines es te tome inze bocia ormai frites. Par vive l é da ciapà inze de bon saó e fei algo. Ben, lascion là sta robes e scomenzon l esame. Alora, ce asto inparà?

Scimonuco: Oh, nafré de duto, maestro, ei inparà a tirà ra sites, a

‘suià al pindol e finamai a fei su un tamei pa ra sorizes, in ei ormai ciapà dijassete. Mè pare el me dà na moneda par una, s intende de cheres che ciapo. Se ra sorizes es saesse che ciapo na moneda al colpo, Fosc es ‘siarae pi vorentiera sote el tamei.

Maestro: Ben, no voi insaé de i tò jeste! Asto mai daerto un libro inze

ste doi mesc?

Scimonuco: Po scì scì! Inze par fora, canche no saee de ce morte

morì ...

Maestro: Ah, inze par fora no t aras podù fei demanco, credo ben.

Alora, ades, che vedone ce che te sas. (Fin che Scimonuco fesc duto un jesto, el maestro scartabelea l libro).

Maestro: Sasto me dì ciche l ea sa pare dei fioi de Zebedeo?

Scimonuco: (el pensa sora nafré): Eelo anpezan o badioto, sto ca? Me par de no n aé mai sentù chel gnon.

Maestro: No te sas gnanche sto tanto? Alora te domando algo de pi

fazile. Sosto bon de me dì agnoche l é stà fato el Conzilio de Trento?

Scimonuco: (el se ruscia inpó na rea) San Piero da Costaza! Me sà che

inze l libro me mancia propio chera pajina là. Saeo, daantiere ei magnà un grun de armelis, che mare r aea curà par fei ra conserva, e i m à fato mal de panza. See che inparae, ei abù da inpiantà là duto in prescia, dorae un toco de carta, ei sbreà fora ra prima pajina che ei ciatà, e pó esse che propio sun chera fosce su l gnon de ra zità che voré saé. Con chel mal de panza, dapò no n ei pi podù inparà nuia.

Maestro: Ah! L é ben un afar te fei inparà, se t as coscì poca stima dei

libre da scora, e l é un pecà mortal che ta pare el tire fora un grun de sode par te fei inparà. Ben, ades te domando algo ancora pi fazile de chel de ignante. Sasto ci che à scrito i libre de Mosè?

Scimonuco: (el pensa sora nafré): Ah, chesto el sei! (El maestro el se fesc

de mereea e l varda Scimonuco) Propio ci che à scrito i libre de Mosè no sei, ma ades v in conto una: Tino, mè fardel pi pizo, fin che el ‘suiaa l à sdraà el pegnato del larià che l ea sul banco inze botega; mare ra l aea betù là par canche se se peta calche spina, saeo? El larià l é tomà propio sora l libro, alcuante sfoes i s à tacà insieme, no son pi stà bon de i descolà, e desseguro l ea scrito propio sun chi là el gnon che voré saé...

Maestro: Bon bon, par ancuoi lascion là, no ‘soa inpò, t as na scusa

par duto, ma l fato l é che no t as inparà nuia de nuia. Ades scoteme: propio parceche ei stima de ta pare, voi proà ancora na ota a te fei l esame, e par chesto, te preo, va a ciasa e betete a inparà, te edaras che algo ‘soa e pi inaante t aras acaro de saé algo, epò t as pura da contentà anche ta pare. Vatin a ciasa ades, e recordete ce che t ei dito; inpara chera tré robes che t ei domandà ancuoi, e ca de doa setemanes torna danoo ca.

Scimonuco: Es inpararei de seguro. Sanin dapò, scior maestro (fin

che l sin và, el sciubiotea).

2° toco

(Bepele da Morin e Scimonuco sò fiol, inze stua)

Bepele: l é ormai do ores che speto mè fiol, e ancora el no rua, cissà

po agnoche l s à inbujà. Arae tanto acaro che l inparasse algo e l se fejesse nafré pi furbo. Sarae gran bel che ra sente podesse dì: “Oh, chel pizo de Bepele da Morin l é ben un brao, l é studià, se pó i domandà ce che mai, el sà de duto.” Epò, pensa mo se l deentasse dotor de calche sorte, o mangare anche pree, sarae na gran bela roba, e na ota pree el podarae deentà anche vescovo, o finamai Papa. Bon bon, l é meo che no vade massa inaante coi pensiere, ma sarae contento che l me deentasse vescovo. Pensave mo se el mè pizo el deentasse vescovo, el podarae ruà inze a Parsenon e l ‘siarae a stà inze un bel palazo. Ce un onor par me e par ra mè femena, e anche par duta ra val d Anpezo! El me tolarae zenza de outro anche nosoutre doi inze a Parsenon, sa mare ra podarae i paricià da magnà, i fei el lieto, netà su, laà e soprescià e fei ‘sò el polar. Me ciatarae de seguro anche ió algo da fei, pestà legnes, scioudà inze inze stua, tirà su l arloio, doi colpe a l an tirà fora el comedo, e outre laorete coscita. No no, sarae massa bel. Ah, ma ei festide che chel tos el no ene propio da nuia, l à solo voia de smatisà. Me par che l see drio a ruà: voi propio vede ce che el me conta.

Scimonuco: Bondì, pare!
Bepele: Bondì, Scimonuco. Cemodo era ‘suda col tò esame?

Scimonuco: Ah, el maestro el vorea saé de chera robes ... No nei sapù propio responde aneó. Fin che ei stà via, aeo vendù chera sceca racia? E ra grija ara fato l vedel?

Bepele: Ah, pensaesto solo a ra stala, fin che te fejees l esame? Credo

ben che no t ebes daerto bocia! Almanco, chel che l maestro t à domandà, te te l recordaras ben ...

Scimonuco: Besen che pense sora un iejo, pó esse che me ene in

mente ... (el se bete a pensà) Me par che el m à domandà ... Aha, ades me recordo, ci che l é sa pare dei fioi de, de ... chel col bel zarneo!

Bepele: Ce monades disto? El no t arà dito propio coscita, el t arà

domandà de Zebedeo!

Scimonuco: Aì, aì, propio de chel.
Bepele: E tu, no n asto sapù da i dì nuia?

Scimonuco: Ió no, ma chel sozio là eelo anpezan o da San Cascian? No l ei mai sentù un burto gnon coscì, ca in Anpezo!

Bepele: Oh Signor, te sos propio un bocon de musc! No sei drio ci

che te tires, ma de seguro né drio de me né drio ta mare. Credo che gnanche chera ciourata vecia che on inze stala ra no baratarae ra sò testa co ra toa, e no n é desseguro na gran bestia chera! Par t insegnà algo, voi te fei un esenpio: dime mo, ci elo sa pare de sò fiol de Bepele da Morin?

Scimonuco: Po te sos tu, Bepele da Morin!
Bepele: Se r é coscì, t araes da saé anche ci che l ea sa pare dei fioi de

Zebedeo ...

Scimonuco: Po se sà, ades sei ben anche chel!
Bepele: Epò, ce t alo domandà de outro?
Scimonuco: Orponon, m ei desmenteà de scrie ‘sò ce che l m à

domandà. Cemodo eera po chera? Me par, me par che ra fosce coscì: eh, ... agnó eelo ... no, agnó stajei ... ci che ‘sia a scrie a Trento! Chel propio no l ei sapù, agnoche i ‘sia a scrie a Trento!

Bepele: Ha, ha, ha, ha! Chesta r é propio bela! El no t arà mia

domandà coscì no, mangare el vorea saé agnoche i à fato l Conzilio de Trento.

Scimonuco: Ma pare, tu che te sas duta sta robes, agnó es asto

inparades?

Bepele: Oh, sta robetes ca es é scrites su sul diedo pizo!
Scimonuco: (el ciapa ra man de sa pare) Lasceme mo vede ra mas, Fosc

es é ancora su sui diede, se no te 's as ormai laades ‘sò, ma te te laes coscì da raro che mangare es é ancora duta scrites.

Bepele: (el fes par i molà un slepazon) Oh mare mea, musc de un

musciato che no te sos outro! Con ce rejies viesto fora mo? Ades scoteme: te recordesto che in ciou de tanto te contae de ra Prima Guera? De guera tu no te pos saè desseguro nuia, te sos nasciù no sei cuante ane dapò, ma fosc te t as tienù a mente algo de chel che t ei contà.

Scimonuco: Aì, aì, me recordo ben duto!
Bepele: Ben, alora t araes anche da saé agnoche i s à pugnà su sul

Forame ...

Scimonuco: Su sul Forame, po!
Bepele: E alora t araes da saé anche agnoche l é stà fato el Conzilio

de T-r-e-n-t-o ...

Scimonuco: Se sà, ades sei ben anche chel!
Bepele: Epò, ce t alo domandà l tò maestro?
Scimonuco: Me par che l no m ebe domandà nuia de outro, l à solo

dito che ei da inparà e ca de doa setemanes ei da tornà danoo a fei l esame.

Bepele: El t à domandà desseguro algo de outro, parceche al esame

el fes senpre tré domandes. Pensi mo nafré sora, pó esse che te te penses.

Scimonuco: (el pensa sora) Aì, me par che l m ebe domandà ancora

algo. Iejo mare, ades me en in mente, el m à domandà ci che à scrito i libre de ra mosces!

Bepele: (come l bisc) Ah, t as da esse propio nafré mato, e te sos su ra

strada par deentà mato del duto. Te sos indrio, por nejo mè! L arà domandà ci che l à scrito i libre de ra mosces, ades! A mi me sà che l vorea saé ci che à scrito i libre de Mosè!

Scimonuco: Pó ben esse che l m ebe domandà algo de coscì.

Bepele: E tu, asto sapù ce i responde?

Scimonuco: Arae ben sapù i responde, se l ea par me. Ma sasto, a i

responde al maestro no m ei propio fidà: aee festide che l me molasse una de ra sò slepes, te sas, son tanto delicato de rees ...

Bepele: Medol che no te sos outro! Voree dì: asto sapù i dì chel che l

vorea saé?

Scimonuco: No son gnanche ‘sù adora a daerse bocia, che in chera

na moscia ra m à schità su ra ponta del nas e coscì cardee che l voresse saé ci che à scrito el libro de ra mosces ... Bepele: Me sà che a ti t à schità sora na neola de mosces, no una sola, no! Ben, lascion là che l é meo. Anche par sta domanda, voi te fei un esenpio: varda ca, l é l "Testamento de Orsora Baranza": ci saralo stà a scrie sto testamento?

Scimonuco: Po ben, sarà stà ... Orsora Baranza!
Bepele: Aì, e alora no sarà mia ce, saé ci che à scrito i libre de Mosé,

te l ei beleche dito!

Scimonuco: Ma zerto, chel tanto el sà anche el pi scenpio del paes, se

t i lo domandes!

Bepele: Bon alora! Spero che st outra ota te vades adora a passà sto

benedeto esame! Ades ‘son a redolà, che laoro in on fin che voron via in Pian de Sora. Sta setemana, se no n é outro da fei, redolon duto, e canche aron fenì in canpagna, te te betaras a inparà, ma a inparà cemodo che vo esse! No voi che te penses che ió laoro dutaldì solo par te tirà drio i sode a ti, che te vades intorno, a poussà e no fei nuia. Varda che se sta ota no t i ra fesc, te vonso ben ió con sonsa de bosco!

Scimonuco: Aì pare, me betarei a inparà, st outra ota i ra fejo de

seguro.

Bepele: Bon, ‘sossin a lourà.

3° toco

(A scora: Scimonuco el torna a fei l esame)

Maestro: Oh, ancuoi me rua ca danoo el pizo de Bepele a fei l esame.

Me sà bel el vede vienì a scora, con chera vardadura e chera rees da musc che l à. Desseguro el no n arà inparà nuia gnanche sta ota, te pos crede. Ma voi proà danoo. Fosc che, se vienisse ca anche sa pare, podarae i dì inze l mus ce un medol de un fiol che l à. Me fejo de mereea che l no s inacorse ce de sode che l bicia via a mandà a scora chel marsoco. Chi che l spende par sò fiol, el farae tropo meo a dai ai poerete o a ci che i stà drio ai marade; coscì el fejarae na opera bona, e invenze el no n à outro ca pascion. Pèta che l ciate na ota, e i digo ben ió ce che penso. Sarae propio contento che chel pizo el ruasse alolo, par fenì in prescia. L é ormai ra mesa e i aee dito de esse ca da res noe! (Calchedun scarpedea de fora). Taje, che l é ca ...

Scimonuco: (el vien inze co ra mas inze scarsela, zenza gnanche domandà

conparmesso) Sta ota ei ben inparà polito, ades sei duto! Maestro: Tiò, elo coscì che se vien a scora? Na ota se petaa su ra porta ignante de vienì inze epò se se tiraa ‘sò anche l ciapel, sasto? Ra porta te pos ben anche ra sarà!

Scimonuco: (el torna fora par porta, el sara, el peta tré otes epò l vien inze,

zenza che l maestro el i dighe de vienì inze). Elo meo, coscì?

Maestro: Ben ben, t araes anche podù spetà che te dijesse "vien inze",

o no?

Scimonuco: Saeo, ancuoi son coscì contento che sei duto, che m ei

beleche desmenteà de spetà che me ciamassade inze. Maestro: Aì, aì, co l é ra fin t as danoo rejon tu, ma ades ‘son inaante col nosc esame, che ei prescia. Sasto me dì sta ota, ci che l ea sa pare dei fioi de Zebedeo?

Scimonuco: Aì ..., l ea Bepele da Morin!
Maestro: (el se bete ra mas inze i ciaei) Signor benedeto, ma chel l é ta

pare!

Scimonuco: Aì, el sei ben.

Maestro: Ah, coscì te me dis, sa pare dei fioi de Zebedeo l ea Bepele?

Scimonuco: Po, mè pare el m à insegnà coscì.
Maestro: Se l t à insegnà coscì, t araes anche da saé agnoche i à fato l

Conzilio de Trento ...

Scimonuco: Sei ben anche chel! El Conzilio de Trento i l à fato su sul

Forame, in tenpo de guera!

Maestro: Anche chesto te l alo insegnà ta pare?
Scimonuco: Eh, seguro! Mè pare el no n é mia tanto pi insemenì de

vos!

Maestro: (pitosc stizà) L é meo che me taze ra lenga, che se no t in

molo via una de cheres che te orbiscio e te sordiscio inze un colpo solo! (El lèa su e l và da Scimonuco par i molà un slepazon. Scimonuco el sin scanpa inze un cianton).

Scimonuco: Po, mè pare l à dito coscì, el saarà ben el ce che el disc!

Maestro: Aì, aì, me par che l ebe parlà polito. Vien mo ca ades ... (Scimonuco el và dal maestro, spasemà e co r aria de ci che no capisce nuia: el se cuerse ra rees co ra mas par no ciapà un slepazon). Ci alo scrito i libre de Mosè?

Scimonuco: Po, l é stà Orsora Baranza, no?

Maestro: (el souta su e l i mola na bela slepa. Scimonuco el se schia e l scanpa inze un cianton).

Scimonuco: Ce ‘suoia elo sta ca, seo deentà fora mato?
Maestro: Anche chesto l asto inparà da ta pare, ah? L à da esse

propio un gran macaco, alora. Me vargognarae nafré, ió, de aé un pare coscì musc!

4° toco

(El maestro, Bepele e Scimonuco, a scora)

Bepele: (el rua de coren inze par porta) Ce dijaao ignante, de me? Che

ve vargognassà de aé un pare come Bepele da Morin? Assà da ve vargognà vos, a i dì sta robes al mè pizo! Maestro: No ve ra ciapade coscì, ve preo! Se fosse da se stizà dassen, sarae ió el prin! Ades scentave ‘sò e lascià che ve conte cemodo che r é stada, epò no ve fejaré pi tanto de mereea che ebe parlà coscì de vos. Prin de duto vorae ve dì - e no v in aede inparmal - che i sode che tirà fora par fei inparà vosc fiol i é dute biciade via. Me tocia propio ve l dì, el no n é fato par inparà. Bepele: Se ei da ve ra dì duta, ei senpre pensà che da sto tos no sarae mai vienù fora nuia, ma ei anche cardù che mangare, a forza de dai, el podea inpò tuoi su algo. Ades dijeme mo, cemodo era ‘suda ancuoi con chel esame, s alo incioutà danoo? Maestro: Gnanche par insogno: dinprin i ei domandà tré robes, ra pi faziles che podee tirà fora.

Bepele: Sei ben, el m à ben contà.
Maestro: Dapò, gouja che l no n à sapù me responde, ei proà a i fei

capi che l aea da tornà a ciasa a inparà, e vardà de fei contente i sò jenitore, e l aea da tornà da mi tré setemanes dapò. No sarae gnanche stà obligà a i fei l esame doi colpe, ma l ei fato solo pa ra stima che ei par vos, e anche parceche pensae che algo de pi l podea fei de seguro. Cemodo che saé, i ei domandà robes che sà anche un pizo de prima, e saeo ce che el m à respondù? Canche i ei domandà ci che l ea sa pare de i fioi de Zebedeo, l à dito: Bepele da Morin!

Bepele: Po, chesta r é grossa! Alora pos me pensà ce che l arà

respondù canche i aé domandà ches outra robes ...

Maestro: Canche i ei domandà agnoche i aea fato l Conzilio de

Trento, el m à dito: su sul Forame, in tenpo de guera! Ma ra pi gran stranbarìa el r à ben tirada fora dinultima: Ci alo scrito i libre de Mosé? Po ben, Orsora Baranza!

Bepele: No sei se ei da ride o da pianse, ma saeo parceche l à

respondù a chera moda a chel che i aé domandà?

Maestro: No, no saarae. Me par coscì da stragno, che no riescio a

capì agnoche l pode esse ‘sù a tuoi su chera stranbaries.

Bepele: Ben, ve digo ió cemodo che r é stada. Canche l é ruà a ciasa

dapò l prin esame, i ei domandà alolo cemodo che r ea ‘suda, ma l no saea me dì gnanche ce domandes che i aà fato, ei abù da i fei memoria, pian pian el sin é ben vienù inze, e parceche el podesse ve responde polito, i ei fato tré esenpie: "Ci elo sa pare del fiol de Bepele da Morin?" "Po, te sos tu, Bepele da Morin!" l à dito. Pò i ei domandà "Sasto agnoche i à fato guera su sul Forame? " "Su sul Forame, pare!" l à dito, e dinultima "Sasto ci che à betù sò l Testamento de Orsora Baranza?" "Orsora Baranza, e ci se no?" Duto chesto l se l à de seguro tienù a mente, e coscìta a vos el v à respondù cemodo che l m aea respondù a mi.

Maestro: (el i dà ra man a Bepele) Pardoname, Bepele, se v ei ofendù,

ma no podee saé che r ea ‘suda coscì. Ei anche da dì che duta ra otes che l me respondea, el ‘sontaa pede alolo: "Mè pare el m à insegnà coscì!" M ea vienù su na fota con chel tos, ma anche con vos, e see propio stizà; saé ben, canche se jé fora de ra vies, de ra otes no se sà ce che se disc; par chel, no v in aede inparmal, ve preo, se ei oussà i dì a vosc fiol che me vargognarae de aé un pare coscì musc. Se aesse sapù cemodo che r ea, no n arae propio dito chel tanto.

Bepele: Asà che r é coscì, no pos gnanche me ra ciapà, e ve digo

gramarzé de bon saó pa ra passienza che aè abù con mè fiol. No me cardaré, scior maestro, ma ei na pascion che chel teston el no viene da nuia ... (fin che l parla, i vien deboto da pianse). Aee tanta bona speranzes che el vienisse inpò da algo, ma m ei inacorto che no n i vedù pi in là de là. Canche s i vo massa ben ai fioi, l é ra ota che se vede solo ra sò bona cualitas e chera tristes no se res vede pi; epò, ce de sode che ei strazà! L ea meo i tirà ‘sò pa r aga!

Maestro: Ce voreo, Bepele, dute pensa senpre de fei meo che i pó,

ma calche ota se straza aga e anche saon!

Bepele: (el lèa su, el và da Scimonuco e l lo brinca par na rea) Ormai l é

tarde! Ades te t insonees ‘sò daante l tò maestro, t i domandes se l te pardona e t i disc gramarzé par duta ra passienza che l à abù con te. Scimonuco: i domando se l te pardona e i digo gramarzé par duta ra passienza che l à abù con te!

Bepele: No, no, coscì no! T as da i dì: "… par duta ra passienza che

aé abù con me!" Maestro: Bon bon, lascià stà, l é istesso!

Bepele: No, l é meo che l inpare nafrè de creanza, se no l se ciatarà

mal inze ra vita ...

Scimonuco: (duto ingropà) Ió ... ió ... gramarzé par duta ra passienza

che aé abù con me. Bepele: E ades, daante l tò maestro, te me domandes scusa anche a mi, par duta ra pascion che te m as fato vienì fin ancuoi!

Scimonuco: Ai, ... te domando scusa par ... duta ra pascion che te m

as fato vienì fin ancuoi! (Bepele el tira Scimonuco par un brazo e l i dà na gran spedazada inze l cu).

Fin