Pagina:Folengo - Maccheronee, vol 2, 1911 - BEIC 1820192.djvu/79: differenze tra le versioni
m Xavier121: split |
|||
Intestazione (non inclusa): | Intestazione (non inclusa): | ||
Riga 1: | Riga 1: | ||
{{RigaIntestazione||{{Sc|liber vigesimus secundus}}|73}} |
|||
Corpo della pagina (da includere): | Corpo della pagina (da includere): | ||
Riga 1: | Riga 1: | ||
<poem> |
|||
495 |
{{r|495}}Barrus erat, giottus, latro, fur, forca, trufator. |
||
Quid restat? stradiottus erat, queo dicere peggium? |
|||
Sed quia per guerras stradiotica semper usanza est |
|||
ferre scaramuzzas, aut appizzare baruffas, |
|||
inde attaccatis armis se trare dabandam, |
|||
{{r|500}}Pizzacapellettus seu Pizzaguerra vocatur. |
|||
Hac hominis spetie sibi servit cura Seraphi, |
|||
impresasque novas ad efettum mandat ob ipsum, |
|||
sicut certa monet sibi constellatio cosas. |
|||
Alter erat iuvenis, quo non formosior unquam |
|||
{{r|505}}Narcissus fuerat, non castior ipse Iosephus. |
|||
Is nihil omnino mangiat, pissatque, cagatque, |
|||
sed fortunato semper nutritur amore. |
|||
Bellus amat bellum, bello redamatur amante, |
|||
nec zelosiae squarzatur dentibus unquam, |
|||
{{r|510}}nanque fit a stellis bene iunctis certus amari. |
|||
Haec quoque gratificat complexio diva Seraphum, |
|||
egregiasque facit, prout chiedunt tempora, provas. |
|||
Cui Rubinus erat nomen, cognomen Ubaldus. |
|||
Ergo hic Seraphus traxit de pectore librum, |
|||
{{r|515}}dumque legit, magni tres cervi protinus adsunt. |
|||
Ore brias, ut equi, gestant et tergore sellas. |
|||
Hos montare iubet, redinasque molare, Seraphus, |
|||
unde simul strictis calcagnibus, oreque chiuso, |
|||
menteque raccolta per opaca silentia trottant, |
|||
{{r|520}}imo volant, quoniam portantur supra diablos. |
|||
Itur ad orbescam quocumque guidatur ab illis, |
|||
inque oculi motu post Baldi terga fuere. |
|||
— Sistite — tum dixit Serraphus, — sistite cervos, |
|||
ecce mihi Baldi grottas illuminat elmus. — |
|||
{{r|525}}Tunc dismontatur, cervosque andare iubetur. |
|||
Inde petras upupae signentas quisque stupendas |
|||
collocat in bocca, quo facto nemo videtur, |
|||
ast invisibilis vadit, neque cernitur usquam. |
|||
Ergo simul properant: alios comprendere possunt, |
|||
{{r|530}}at non comprendi, velut est essentia rerum. |
|||
</poem> |