[p. 51 modifica]
Cantabas mecum ad citharam, dulceisque querelas
Fingebas vario garrulus ipse sono.
Fingebas et me variantem carmina plectro,
Ore tuo et noster saepe recurrit amor.
Ipse tibi numeros monstro, numerumque recenses:
Ipse tibi carmen, carmen et ipse refers.
[p. 52 modifica]
Saepe etiam rostro invitas, pungisque tacentem,
Praecinis et querulos quos sequar ipse modos.
Invidit mihi te te nigri Jovis invida coniux,
Quae laetum nobis nil sinit esse diu.
Nil tenerum, nil dulce diu: bone Sturne, bone ales,
Lenis avis, bellum quid queat esse diu?
Ah desiderium, ah lacrymas quas, Sturne, relinquis?
Ipse diu luctus, ipse future dolor.
At contra Elysium per te nemus, et pia vernant
Arva: sonant cantu prata canora tuo.
[p. 53 modifica]
Ac tenebrosum iter, horrenda et via tristis Averni,
Sensit nescio quid gutture dulce tuo.
Tu modo quum remeant nocturna ad somnia Manes,
Nocturnis venias Manibus ipse comes.
Et mecum in somnis dulces meditare querelas
Ad citharam, et solitos perstrepe in aure sonos.