Pagina:Varon milanes.djvu/87: differenze tra le versioni
Nessun oggetto della modifica |
|||
Stato della pagina | Stato della pagina | ||
- | + | Pagine SAL 75% | |
Corpo della pagina (da includere): | Corpo della pagina (da includere): | ||
Riga 1: | Riga 1: | ||
chal’era davantag, parchè al gh’era el c, che bastava, e quant a mì em par chal avess reson: ma sgià che tutta Vuropa l’à in us, drovemla anc nun. |
dij, che la posseven sparmì, chal’era davantag, parchè al gh’era el ''c'', che bastava, e quant a mì em par chal avess reson: ma sgià che tutta Vuropa l’à in us, drovemla anc nun. |
||
r, No muda mai parpeust, e s’a l’è ben quai veulta on tantin pú dolza del solet, no la merta sarvazion. |
r, No muda mai parpeust, e s’a l’è ben quai veulta on tantin pú dolza del solet, no la merta sarvazion. |
||
s, A l’è dolza come in spes, e spos, quand al à strecia la vochà, e quella se scriv sempia, com’em dij |
s, A l’è dolza come in ''spes'', e ''spos'', quand al à strecia la vochà, e quella se scriv sempia, com’em dij al ''l'', ma sa l’è aspra e gajarda, egh va largha la vochà, e allora es segna dobbia ''ss'', comò ''spess'', e ''spass''. Quand a l’è con el ''c'', inscì ''sc'', o con el ''g'', inscì ''sg'', el em dij al ''c'', e al ''g''. Quand a l’è con el ''c'', e ch al besogna fai sentì tutt dò, ghe mettarem l’''h'' in mez inscì, ''shciopà'', com em dij al ''h''. |
||
t, EI veurem semper intregh come disen ches fava a l’antiga, com al sona |
t, EI veurem semper intregh come disen ches fava a l’antiga, com al sona quij ''pat, pet, pit, pot, put'', che nun a fa colazion no veurem nagot de spetasciaa, inscì a fa justizia, e veurem i cos da driz: e par quest e dreuvem la ''z'' piena come veurem dì ''zi'', es vartirem che par ess el ''t'' caratter dur, nol veur nagot de strec appress, ma semper el vochà largh. |
||
u, Or l’è vochà, or consonant, dinfeura sa l’è in fin de parola come in salv, ch’a l’è consonant, e la parola nomà dona sileba: e parchè di veult al feniss anch la parola in u vochà, che poraven dì salu, de dò sileb, al se ghe scriv sora l’ascent par cognoss quand al è u vochà inscì, come vegnù, vedù, e quist se ciamen parol tronch comè fa anch i Toscan, parchè i parol Milanes fenissen la |
u, Or l’è vochà, or consonant, dinfeura sa l’è in fin de parola come in ''salv'', ch’a l’è consonant, e la parola nomà dona sileba: e parchè di veult al feniss anch la parola in ''u'' vochà, che poraven dì ''salu'', de dò sileb, al se ghe scriv sora l’ascent par cognoss quand al è ''u'' vochà inscì, come ''vegnù, vedù'', e quist se ciamen parol tronch comè fa anch i Toscan, parchè i parol Milanes fenissen la majò part in |