Pinochio par anpezan: differenze tra le versioni

Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
Mizardellorsa (discussione | contributi)
Nessun oggetto della modifica
Mizardellorsa (discussione | contributi)
Nessun oggetto della modifica
Riga 79:
 
*'''{{Testo|/Capitolo 30|Capitolo 30}} ''Inveze de deentà un brao pizo, Pinochio el moe de scondon col sò amigo Paero par el Paes dei Bebi'''''
*'''{{Testo|/Capitolo 31|Capitolo 31}} ''Dapò de zinche mesc de cucagna, Pinochio el resta de stuco a vede che i sponta un bel pei de rees da musc, e l deenta un musc co ra coda e duto''
*'''{{Testo|/Capitolo 32|Capitolo 32}}
*'''{{Testo|/Capitolo 33|Capitolo 33}}
Riga 93:
 
 
113
Capitolo 31
Dapò de zinche mesc de cucagna, Pinochio el resta de stuco a vede
che i sponta un bel pei de rees da musc, e l deenta un musc co ra coda
e duto
o l é dinultima, el ciar l é ruà zenza deboto fei sussuro,
parceche i aea fascià su ra rodes de stopa e strazes.
Che l tiraa l ea dodesc cubies de musc, dute grei conpagne
ma alcuante grije, outre bianche, outre tajis e outre a striches, ‘sales e
paonazes.
Ma chel che soutaa de pi inze l ocio l ea che ra dodesc cubies, i
vintecuatro musc, inveze de esse farade come ches outra besties, i
aea inze i pès … stiai da òn de pel bianca.
E l guciar?
Pensave: l ea un cufoloto pi largo ca longo, molizo e vonticià come
na bala de vonto, con un museto bianco e ros come un pomo, na
bociuca che ridea senpre e na osc da cagheta, fina fina che someaa
un jato che fira sun gren de ra sò parona.
Canche i lo vedea, i pize i restaa incantade e i se fejea in cuatro par
montà su sul sò ciar e se fei menà inze l paes de ra cucagna, che su ra
carta jeografica l aea chel bel gnon de Paes dei Bebi.
El ciar l ea oramai folà de borsoi dai oto ai dodesc ane, conbiade un
sora l outro come sardeles in sa. I no stajea polito, i ea dute
spanteade, i no tiraa gnanche l fiado, ma negun se lagnaa, negun
dijea ohi!
I se consolaa solo a saé che, poco dapò, i sarae ruade inze un paes
agnoche no n ea pi libre né scores né maestre, e i ea coscì contente e
rassegnade che i no padia el viaso, né ra strapazada, né fame, né
siede, né sòn.
C
114
Canche l ciar el s à fermà, l ometo l à smirà alolo Paero, l i à fato un
grun de carezes e l à i damandà riden:
- Dime, bel pizeto, no vosto vienì anche tu inze l paes de ra Fortuna?
- Seguro zerto che voi vienì.
- Alora te l digo alolo, bel pizeto: inze l mè ciar no n é pi posto. Te
vedes ben anche tu, che l é beleche pien!…
- Passienza – l à dito Paero – se de inze no stago, me adatarei a me
scentà su su ra palmores.
L à fato un souto e l é montà a caaloto de ra palmores.
- E tu, bel pizeto! … l à dito chel òn, pien de riguardo, a Pinochio – ce
festo? Viesto con nosoutre, o restesto ca?
- Min stago ca – l à respondù Pinochio. – Voi tornà a ciasa: voi inparà
e me fei onor a scora, cemodo che fesc dute i pize judiziosc.
- Bon pro!
- Pinochio! – l à dito Paero. – Scoteme: vien con nosoutre e se ra
godaron un mondo.
- Nò, nò, nò!
- Vien con nosoutre e se ra godaron un mondo! – s à sentù cuatro
ojes che es craiaa dal ciar.
- Vien con nosoutre e se ra godaron un mondo! - s à sentù zento ojes
che es craiaa dutes insieme inze l ciar.
- Se vieno con vos, ce dijarara ra mè bona Fatazina? – l à dito el
buratin, che l scomenzaa a se sentì nossicé e l no saea pi ce fei.
- No te fascia ra testa a pensà ce che sarà doman. Pensa solo che
moon par un paes agnoche podaron fei fraia da bonora fin da
dassera!
Pinochio el no n à respondù, l à sospirà na ota, un outra ota, pò
ancora una e dinultima l à dito:
- Fejéme nafré de piaza: voi vienì via anche ió!…
115
- El ciar l é ormai pien – l i à respondù el guciar – ma par te fei vede
ce acaro che on, te fejo montà in scerpa al posto mè…
- E vos?
- Ió vieno drio de vos a pè.
- No, chesto no ve l lascio fei. Pitosc monto su sun un de chiste musc!
– l à craià Pinochio.
Dal dito al fato, l é ‘sù da chel a man dreta de ra prima cubia, par
montà a caal: ma duto inze un colpo chel canaia el s à voltà, el i à dà
na scalzada inze par el stomego e el l à petà ‘sobas.
Pensave ce de bon saó che i ridea dute i pize che l ea là, a vardà
Pinochio!
Chel òn inveze el no ridea. L é ‘sù là dal musc con un bel estro, l à
fato par el buscià e inveze … l i à tazà via mesa ra rea dreta.
Pinochio l é leà su inbestià e l é soutà su sun schena de chera por
bestia. L é soutà su coscì polito, che i pize i à lascià de i ride sora e i à
scomenzà a craià: viva Pinochio! e a bate ra mas, che i no ra fenia
deboto pi.
Inze un vede e no ede, el musc l à scalzà danoo co ra zates daos e l à
petà ‘sò chel por Pinochio, che l é tomà inze strada, sun un grun de
jera.
I s à betù danoo dute a ride: a chel òn, inveze de ride, i é vienù coscì
na stiza che, con na busciada, l i à tazà via al musc anche mesa ra rea
zanca, e pò l i à dito al buratin:
- Monta pura danoo su sul musc e no n ebe festide. Chel musc l ea
un matuscel, ma i ei dito algo inze par ra rees e spero che ades el
deente pi mestego e pi orman.
Pinochio l é montà su e l ciar el s à invià: ma fin che i musc i corea e
ra rodes del ciar es zigoraa su ra jera del stradon, al buratin i à parù
de sentì na ojeta fina fina, che se capìa chel tanto e ra i dijea:
- Stanpion! T as vorù fei ce che t as vorù, ma te te ciamaras gramo!
116
Pinochio el s à deboto spasemà: l à vardà da una e da r outra par
capì da agnoche ruaa chera paroles, ma l no n à vedù negun: i musc i
‘sia de galopo, el ciar el corea, de inze i pize i dromia.
Paero el tiraa el sion e chel òn in scerpa el ciantaa:
DI NOTE DUTE I DROME
MA IÓ NO DROMO MAI…
Dapò de un outro meso chilometro, Pinochio l à sentù danoo ra ojeta
i dì:
- Recordete polito, piscion de un tanburo! I pize che lascia de inparà
e i bete da na banda i libre, ra scores e i maestre par ‘suià e fei fraia
dutaldì, i pó fei solo na por fin!… El sei, parceche r ei proada!… E
ades pos te l dì! Un dì te vaiaras anche tu cemodo che fejo ió … ma
sarà massa tarde!…
El buratin, scoutrì da chera paroles dites sote osc, l é soutà ‘sò dal
musc e l é ‘sù a i fei na careza sul mus.
Pensave ce mal che l é restà, canche el s à inacorto che l musc el
piansea … e l piansea propio conpain de ra famea!
- Vos, guciar – l i à craià su Pinochio al paron del ciar – saeo ce che
suzede? Sto musc el pianse.
- Lascia che l pianse: el dì che l se marida, el ridarà.
- Ma no i aré mia insegnà anche a parlà?
- Nò: l à inparà da soposta a sbrodoncià, parceche l à stà tré ane coi
ome che i insegna a balà ai cei.
- Por bestia!…
- Po dai dai – l à dito el guciar – no podon strazà l tenpo a vardà un
musc che pianse. Monta su danoo e ‘sossin: l é frescoto e ra strada r é
longa.
Pinochio l à obedì zenza dì nuia. El ciar l é moesc danoo e de l
indoman bonora i é ruade inze l Paes dei Bebi.
117
Sto paes el no i someaa a negun outro paes del mondo. Inze ra ciases
stajea solo famea. I pize pi grei i aea cuatordesc ane, i pi pize solo
oto. Par strada l ea duto un caramus, dute che craiaa, i se ra contaa e
i ridea! L ea ciape de pize par ogni cianton: ci ‘suiaa a ra balotes, ci a
chiza, ci col balon, ci ‘sia col velozipede, ci sun un caal de len:
alcuante ‘suiaa a mariaorba, outre i se corea drio: outre, viestide da
paiaze, i magnaa fo: ci fejea teatro, ci ciantaa, ci fejea soute mortai, ci
caminaa co ra mas, ci ‘suiaa ai pale, ci s aea viestì da jeneral col elmo
e ra sciabela de carton: ci ridea, ci craiaa, ci se ciamaa, ci batea ra
mas, ci sciubiaa, ci i fejea drio a ra pites che ponde. L ea un
cuarantaoto, un bordel, un rejistro da se stopà ra rees par no se
sordì. Inze ogni piaza l ea teatre, pies de famea da bonora fin di note,
e su par dute i mure de ra ciases i aea scrito algo col carbon: viva i
bepi (inveze de bebi), no voron pi ra scortes (inveze de ra scores), in
on assei de fei i ponte (inveze de conte) e ‘sò indrioman.
Canche i à betù pè in zità, Pinochio, Paero e dute i pize ruade col ciar
i s à ficià alolo inze par meso chel desio e poco dapò, podé ve pensà,
i ea ormai amighe de dute. Ci araelo podù esse pi contento, pi beato
de lore?
Intrà meso chi ‘soghe, chi soute, chi bale, res ores, i dis, ra setemanes
es corea via de oga.
- Oh! Ce un bel vive! – el dijea Pinochio duta ra otes che l ciataa
Paero par strada.
- Varda ti se no n aee rejon! – l i respondea chel canipa. – E tu che no
te vorees gnanche moe! Te t aees betù par ra testa de tornà a ciasa da
ra tò Fatazina, e strazà el tenpo su par i libre!… Se ancuoi no t as pi
nuia a che far coi libre e ra scores, l é solo parceche ió t ei fato
parsuaso, e t ei dà boi consilie, gnero? Solo i amighe pi boi i po fei
piazere come chiste.
118
- Aì, Paero, t as propio rejon! Se ancuoi son un pizo contento, l é solo
gouja toa. E inveze, sasto ce che l me dijea de te el maestro? El dijea
senpre: - No stà a te bete con chel canipa de Paero, che l é na fegura
strazada e l no pó t insegnà outro ca a fei malagrazies!…
- Por maestro! – l i à respondù chel outro, e l sgorlaa ra testa. – Sei
ben che l no me podea lanpà e l se godea a me dà senpre daos, ma
son un bon e l ei pardonà!
- Ce un varente che te sos! – l i à dito Pinochio: l à inbrazorà su Paero
e el l à buscià inze meso i oce.
Chera cucagna ra ‘sia inaante da zinche mesc: i pize smatisaa e se ra
godea dutaldì, zenza mai vardà un libro o vede na scora: fin che un
dì Pinochio el s à descedà e cemodo che se disc, el s à fato de mereea
a vede che …
119
Capitolo 32