Poesie friulane/Morosèz e matèz/Di grinte
 |
Questo testo è completo. | |
| ◄ | Morosèz e matèz | Morosèz e matèz - Il barcarùl | ► |
Di grinte.
Vorès balà la stàjare
cun t’une puème in dàlminis,
ucànd a sòn di armòniche,
di tìntine e liròn;
bati il tac a ògni pìrule,
fra il svoletà des còtulis,
fra il talponà des çòculis,
sul çhast a pitintòn.
Ce vorèssio mai fà,
dòme di cujetà — la mé passiòn!
Pò, cu la puème in grìngule,
biònde, grassute e cràcule,
dàj’ déntri a timp di mùsiche
a un bocàl di nostràn;
e, co zire la cógume,
jèsci tal frèsch ch’al stùzzighe,
sòt lis stèlis che slùsignin,
tignìnsi par la man...
Ce farèssio jò mai,
dòme di no pensàj’ — no pensàj’ gran!
Invéçi fur ’e spìssulin
lis gòrnis, e s’ingrìntulin
lis fuéis; e jò mi spàsimi
e mi rosèj di band...
Metéid sù, dòne Jàcume,
une grampe di strìzzulis
sul fug, che si disvèjissi!
Pojàid cà il dòpli. Intant
légris, fin che sin vivs!
Tachìn insième, amis — tachìn un çhant!