Pagina:Carletti - Poesie friulane.djvu/106

92


bati il tac a ògni pìrule,
fra il svoletà des còtulis,
fra il talponà des çòculis,
sul çhast a pitintòn.

          Ce vorèssio mai fà,
          dòme di cujetà — la mé passiòn!

Pò, cu la puème in grìngule,
biònde, grassute e cràcule,
dàj’ déntri a timp di mùsiche
a un bocàl di nostràn;

e, co zire la cógume,
jèsci tal frèsch ch’al stùzzighe,
sòt lis stèlis che slùsignin,
tignìnsi par la man...

          Ce farèssio jò mai,
          dòme di no pensàj’ — no pensàj’ gran!