Elegia

../13 ../ IncludiIntestazione 3 ottobre 2015 25% Da definire

13 Poesias (A.T. Tuor)

Elegia.

(Nach Annalas, S. 130, 1906.)

En stiva patertgond stat il poët;
El pus' il tgau, tegn entamaun la plema,
Las silbas dumbr' e dumbra cun il det,
E ditg enquera quella, tschella rema.
In cant de primavera less finir
Avon ch' il di entscheivi sestgirir.
Cheu tunan pass bufatg e tut annetg
Sesarv' igl esch e spert in um intrescha,
In um che cu' l arriva sut in tetg,
Anguscha cun tristezia caschunescha.
El entamaun tegn in tizun ardent,
Ch' el volv' entuorn e stezza sil moment.
Al cantadur da tema trembl' il maun,
E sia fatscha vegn pallida, passa;
La plema rocla scadanond giun plaun,
Ses egls sesiaran e siu tgau sesbassa;
Dal mund schi bi a miez della canzun
El sto serender senza dar in sun.
Utschals cantavan giubilonts chorals
E mellis flurs flurevan sin la prada,
Las tibas resonavan tras las valls,
E clar solegl sclareva la vallada
E destadava cun in betsch carin
Las rosas e las gielgias en curtin.
Mo il poët che morts en stiva schai,
Mai vesa pli l' aurora, la naschenta,
El dorma leu il sien che cala mai,
Siu cor dolur, tristezia mai pli senta,
Mai suna pli siu maun fallomber, freid
La lira, ch' ei dasperas vid la preit.
Naven marvegl dad umens vegn purtaus,
Che suspirond fan tresta tresta tschera,
Afuns afuns en fossa vegn satraus,
Grad en ses giuvens dis de primavera, —
Las remas, las pli bialas ch' el vess giu, —
Cun el en foss' ha priu.