 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 212 | parte terza. |
[XXX]
AD ALPHENUM.
Alphene immemor atque unanimis false sodalibus,
2Iam te nil miseret, dure, tui dulcis amiculus:
Iam me prodere, jam non dubitas fallere, perfide?
4Nec facta impia fallacum hominum cælicolis placent:
Quæ tu negligis, ac me miserum deseris in malis.
6Eheu! quid faciant dehinc homines, quoive habeant fidem?
Certe tute iubebas animam tradere, inique, me
8Inducens in amorem, quasi tuta omnia mi forent.
Idem nunc retrahis te, ac tua dicta omnia factaque
10Ventos inrita ferre, et nebulas äerias sinis.
Si tu oblitus es, at Dii meminerunt, meminit Fides,
12Quæ, te ut poeniteat, postmodo facti, faciet tui.
