Quam circumcursans hinc illinc sæpe Cupido
Fulgebat crocina candidius in tunica.
Qua tamen etsi uno non est contenta Catullo,
136 Rara verecundæ furia feremus heræ,
Ne nimium simus stultorum more molesti.
Sæpe etiam Iuno, maxima Coelicolum,
Conjugis in culpa flagravit quotidiana
140 Noscens omnivoli plurima furia Iovis.
Atqui me Divis homines componier æquam est;
Ingratum tremuli tolle parentis onus.
:
Sed furtiva dedit mira munusoula nocte,
Ipsius ex ipso demta viri gremio.
Quare illud satis est, si nobis is datur unus,
148 Quem lapide illa diem candidiore notat.
Hoc tibi, quod potui, confectum carmine munus
Pro mullis, Manli, redditur officiis;
Ne vestrum scabra tangat robigine nomen
152 Hæc atque illa dies, atque alia, atque alia.
Huc addent Divi, quam plurima, quæ Themis olim
Antiquis solita est munera ferre piis.
