Iam prece Pollucis, jam Castoris implorata;
Tale fuit nobis Manlius auxilium.
Is clausam lato patefecit limite campum
68 Isque domum nobis, isque dedit dominam;
Ad quam communes exerceremus amores.
Quo mea se molli candida Diva pede
Intulit, et trito fulgentem in limine plantam
72 Innixa, arguta constitit in solea;
Coniugis ut quondam flagrans advenit amare
Protesilaëam Laodamia domum
Inceptam frustra, nondum cum sanguine sacro
76 Hostia cælestes pacificasaet heros.
Nihil mihi tam valde placeat, Rhamnusia virgo,
Quod temere invitis suscipiatur heris.
Quam jejuna pium desideret ara cruorem
80 Docta est amisso Laodamia viro,
Conjugis aut coaeta novi dimittere collum
Quam veniens una atque altera rursus hiems
Noctibus in longis avidum saturasset amorem,
84 Posset ut abrupto vivere conjugio.
Quod scibant Parcæ non longo tempore abesse,
Si miles muros isset ad Iliacos;
