Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. |
192 | COMENTO DEL BOCCACCI |
Vae, qui congriegat non sua, ed esso medesimo cap. 2. Vae, qui congregat avaritiam malam domui suae: et Ecclesiastici X. Avaro nihil est scelestius. E santo Agostino dice: Vae illis, qui vivunt, ut augeant res perituras, unde aeternas amittunt; ed esso medesimo: Maledictus dispensator avarus, cui largus est Dominus. E Seneca a Lucilio Epistola XIIL scrive: Multis parasse divitias, non finis miseriarum fuit, sed mutatio. E Tullio in 1. Officiorum: Nihil est tam angusti animi, parvique, quam amare divitias: nihil honestius, magnificentiusque, quam pecuniam contemnere, si non habeas: si habeas, ad beneficentiam, liberalitatemque conferre. E Virgilio nel III. dell’Eneida:
— — — — quid non mortalia pectora cogis,
Auri sacra fiames? — — — — — —
E Persio scrive,
Discite, o miseri, et causas cognoscite rerum:
Quis modus argento, quid fias optare, quid asper.
Utile nummus habet?
E Giovenale ancora dice:
Sed quo divitias haec per tormenta coactas?
Cum furor haud dubius, cum sit manifesta phrenesis,
Ut locuples moriaris, egenti vivere fato etc.
Mostrato che cosa sia avarizia, e in che pecchi l’avaro, perciocchè in quel medesimo luogo e tormento sono i prodighi tormentati, è sotto brevità da vedere che cosa sia prodigalità, e in che il prodigo pecchi. È prodigalità, secondochè Aristotile vuole