N ater perdicadù contava na ota inte la perdica
 |
Questo testo è da formattare. | |
'Ǹ atr Perdicadù contava 'na ota inte la perdica
'Ǹ atr Perdicadù contava 'na ota inte la perdica, có che le Signur Iddie amâ Adamo e Eva, prüma ch' ëi comettess le piçhié, e diŝô iǹ ultima: "Seu la sëra dé quël dé desgrazié, iǹ quël che Adamo e süa püra fomena hâ fat quël bur' piçhié coǹ mangé chi poms ch' ël i [h]â proibì, vëgnl Domenedie a ćiaffè Adamo e Eva per se devertì coǹ ëi scò ël faŝô dantìa, perçhì ch' ël i orova buǹ sco 'ǹ père a sü proŝ müttuǹs. Ël vëgn dunca inte quël bel urt, çhiara inćërc e n' i vëiga nia, sco les atres ótes ch' ëi scriçhiâ ad incuntra. De quëst s' eǹ faŝô Iddie merveuja e chërda. Adamo!, Adamo! olà este mó? - Jeu suǹ quilò, respogn Adamo.
- - D. Pó çhi feŝte pa?
- - A. Nia ne feŝi.
- - D. Pó ŝe vi quà, vi quà da mè.
- - A. Oh, ŝ' jeu ne m' infide.
- - D. Pó có pa nò.
- - A. Eh, ŝ' jeu me dóde!
- - D. Dodè te dodeste, cò pa che te te dodes?
- - A. Porçhi ch' jeu suǹ desnü.
- - D. Desnü este? Ché t' ha pa dit che t' es desnü?
- - A. Jeu me vëighe bëiǹ instëss.
- - D. Insceu! Haste forŝe mangé de chi poms, ch' jeu t' [h]â proibì?
- - A. Signur ŝé!
- - D. O tocco de maladët!!"