La Nunziata (12 gennaio 1832)

Giuseppe Gioachino Belli

1832 Indice:Sonetti romaneschi VI.djvu sonetti letteratura La Nunziata (12 gennaio 1832) Intestazione 13 dicembre 2022 75% Da definire

La scirconcisione der Zignore Lotte a ccasa
Questo testo fa parte della raccolta Sonetti romaneschi/Sonetti dal 1828 al 1847

[p. 121 modifica]

LA NUNZIATA.

     Ner mentre che la Verginemmaria
Se magnava un piattino de minestra,
L’Angiolo Grabbïello via via
Vieniva com’un zasso de bbalestra.

     Per un vetro sfasciato de finestra
J’entrò in casa er curiero der Messia;
E cco un gijjo a mman dritta de man destra1
Prima je rescitò ’na vemmaria.

     Poi disse a la Madonna: “Sora spósa,2
Séte gravida lei senza sapello,
Pe’ ppremission de Ddio, da Ppascua-rosa.„3

     Lei allora arispose ar Grabbïello:
“Come po’ ésse mai sta simir cosa,
S’io nun zo mmanco cosa sia l’u......?.„

12 gennaio 1832

Note

  1. [Veramente, l’autografo dice: E co’ ’na rama immano de ginestra; ma la variante si trova in uno di quei foglietti a parte, che ho già avuto occasione di ricordare, e che l’autore conservava in una sopraccarta, sulla quale aveva scritto: Varianti e note per alcuni sonetti già fatti e ricopiati.]
  2. Colla o stretta, come amorósa ecc.
  3. “La Pentecoste„, detta a Roma Pasqua Rosa.