Çittara zeneize/Coroña dra Giustiçia mandâ da ro Çê a ro Serenissimo Lonardo da ra Torre

Coroña dra Giustiçia mandâ da ro Çê a ro Serenissimo Lonardo da ra Torre

../Ballin Ambasciao dri Pescoei a ro Serenissimo Zorzo Çenturion ../Ra Muza Zeneize ne l’Incoronaçion dro Serenissimo Gian-Steva Doria IncludiIntestazione 15 agosto 2014 75% Da definire

Coroña dra Giustiçia mandâ da ro Çê a ro Serenissimo Lonardo da ra Torre
Ballin Ambasciao dri Pescoei a ro Serenissimo Zorzo Çenturion Ra Muza Zeneize ne l’Incoronaçion dro Serenissimo Gian-Steva Doria
[p. 209 modifica]

Coroña dra Giustiçia
mandâ da ro Çê a ro Serenissimo
LONARDO DA RA TORRE
Duxe dra Repubrica de Zena,
in ra sò Incoronaçion.


I.

M
uza, che tra ri scœuggi

Zà con bizarri abbiggi
De zin, de zonchi, e d’areghe mariñe,
Lasciando ri orifœuggi,
Ri fummi, e ri pontiggi
Dre Deitǽ, dre Maestǽ Diviñe,
Sciù re corde argentiñe
De Çittara Zeneize,
In conçerto idiotto
D’Ambasciao sciabegotto,
Con voxe anco in Toscaña aora ben speize
Ti fessi a ra tò luxe
Cæro un basso Pescao denanti a un Duxe:

II.
Aora che in nœuvi lampi
Se mira comme in scena
Ricca d’un nœuvo Sô ra nostra sfera;
Che re rive e ri campi
Trapassando de Zena,

[p. 210 modifica]

Porta lumme a ra luxe forestera:
Ch’uña e l’atra Rivera
A son de feste e canti
Ro nomme fa trascorre
Dro nœuvo Duxe TORRE
De là da ri Ponenti e ri Levanti:
Che l’ære a son de tromba
LONARDO Serenissimo rimbomba:

III.
Con manto da Regiña
Superbo e maestozo
Vegni, Muza, assettâ sciù carro d’oro:
Vesti luxe Diviña,
Abito luminozo,
Mirabile per pompa e per decoro.
Ro ciù ricco tezoro,
Che ro Parnazo infonde;
L’ægua, che in graçia doña
Apollo in Elicoña,
Fa che a sguaçço e a rebocco aora m’abonde;
Onde passe ogni meta
De veña e canto infuriao Poeta.

IV.
Dre Torre in sciù re çimme,
Muza, da ti rapío

[p. 211 modifica]

Aquila m’ærzerò fin a re stelle,
Là tra re caoze primme
L’intelletto spedío
Barançerà queste sostançe e quelle.
De fummi e bagatelle
Vîrà pascese in terra
L’ommo a ro Çê nasciúo,
E mœuve ingrato e cruo
Contra ro mæsmo Çê contrasto e guerra,
Superbo, rebellante,
Pigmeo pretensô d’esse gigante.

V.
Mirerà comme in spegio
De raggi trasparenti
Scrite in re carte dri Decretti eterni,
Dro ben nostro e dro megio
Re caoze e ri aççidenti,
Ri fondamenti, e ri segretti interni:
Che ri Imperii e Governi
De questo Mondo chíe,
Onde ognun tanto aspira,
Chi ben dentro ri mira,
Tanto son veri Imperii e Monarchie,
In quanto de lasciúe
Han reixe e fondamento, e ninte ciúe.

[p. 212 modifica]

VI.
Muza, ma chi me porta,
Con che força fatale,
A stupô nœuvo aora lasciù de peizo?
Donna miro per scorta
In maestǽ Reale
Uscî da gran Palaçio de Pareizo,
Che a l’un dri fianchi appeizo
Stocco in oro luxente
Per pompa ò per uzança,
Che in man ten ra barança,
Con ra quâ, per n’ódî chì ciù lamente,
Streita in arme e cavallo,
A l’andà in Çê per abitâ de stallo.

VII.
Con pê de neive pura,
Che in l’eterno viaggio
Atra via che de læte moǽ no stampa,
Là, donde ra verdura
Fa comparî ro raggio
Ciù graçiozo de l’eterna Lampa,
Onde a fronte s’accampa
Con tromba de l’óretta
Desteizo pe ra riva,
Bravo per prospettiva
Dapertutto un’exerçito d’erbetta;

[p. 213 modifica]

Grave per portamento
Zà ra miro inviâse a passo lento.

VIII.
E in giardin, che in disparte
A recammi tesciúi
De laberinto fæti a ro compasso,
Sito squadra e comparte
Con astreghi battui
A perle e diamanti per strapaçço.
Onde a ferma ro passo,
Re vivagne d’arinto,
Dri rossignœu ra canto,
Re scioî de tanto in tanto
Mettan ro passaggê comme in proçinto:
Onde in forme villañe1
Fan re Ombre ombre e bonombre int're fontañe.

IX.
Da ri costi, onde spande
Primaveiria superba
Tra fœugge ciù bislacche e ciù pompoze
Re scioî che fan dro grande,
Dominando per l’erba
Con imperio re scioî manco fastoze,

[p. 214 modifica]

Peonie maestose
Regiñe in sciù ri fusti,
Rœuze a rubin retræte,
Livii imperlǽ de læte,
Çento e mille scioî nœuve a tutti gusti
Deçimando a l’attreçça,
E tra re scioî queste parolle intreçça:

X.
Figgio, che in queste rive,
Ond’è larga ogni noja,
Onde moǽ no se prœuva ora infeliçe,
Onde vitta se vive
D’indiçibile gioja
Eterna, insaçiabile, feliçe;
Onde per trattegnîse,
Stracque da ro compoñe,
Vegnan con mille sfersi
Re Regiñe dri versi
A tesce a ri Poeti re coroñe,
Per graçia aora t’è dæto
De vaghezzâ queste belleççe in fæto:

XI.
Questa, che aora ti miri
De nostra man tesciúa
Tra brocchetti e carzœu con tanta tresca,

[p. 215 modifica]

Tramescciâ de zaffiri,
A stelle repasciúa,
Coroña così bella e così fresca,
Onde l’Arte, chi tresca
Chimerizzando incastri
Con groppi e con modelli
De scioî mescce a giojelli,
Tra coroî de smeraldi e d’alabastri,
Con girozo contrasto
Asbassa a ra Natura ogni sò fasto:

XII.
A quello, gran LONARDO
Pórtara, chi ha in governo
De Zena e dra Liguria aora ro Stato;
Che con provido sguardo,
Con conseggio paterno
Sêze aora Duxe in quello gran Senato:
D’intelletto tanto âto,
De bontæ così rære,
De virtù così sode,
Degne de tanta lode,
Eletto con re balle a çentanære,
Primma in Çê, che a ro mondo,
Da ro Çê, chi no vòsse esse secondo.

[p. 216 modifica]

XIII.
Digghe, che un’atra eterna
A ro son dra sò famma,
Chì tra noî zà mirabile e stupendo,
Mentre Lê zù governa,
Ro Çê sciù ne recamma,
Ra quâ de nostra man se va tescendo:
Che per gusto n’appendo
Spesso tra questi rammi
In mœuo de ghirlanda
Ro sboçço in ogni banda,
Con abbelline tutti questi andammi;
Che zà, con fâne ciaçça,
Tutto ro Çê ne giubila e ne sguaçça.

XIV.
Che intrepido o sostegne
Con cœu libero e franco
Ro peizo dro Governo e dro Comando:
Che incorrotta o mantegne
Pe ro ciù, pe ro manco
Ra Giustiçia, che in Lê se stà spegiando;
Che ro Çê destinando,
Con scrive e con vei tutto
A œuggi ciù che d’Argo,
Per quanto o poære largo,2

[p. 217 modifica]

A sì belle aççioin braçço d’aggiutto,
Cioverà d’ogn’intorno
Graçie a Zena in sò graçia e nœutte e giorno.

XV.
Così da re tempeste
In sò preghera uscía
Dre guerre, onde ro Mondo pâ che arragge,
E da famme e da peste
Preservâ, favoría,
Mentre tutta l'Italia è intr’re tenagge,
Coroña de muragge
Nœuva a re sœu venture
Ærzendo per trofeo,
Comme in campo ò torneo,
Per intorno ri monti e re cianure,
Farà tutto a uña voxe
Stupî ro Mondo in mirioin de croxe.

XVI.
Muza, taxi, no ciù: ti no t’accorzi
A re bocche, a ri sguardi,
Che parla ro Semin, e ro Ricciardi[sic]?

  1. Le piante specchiandosi nelle fonti scherzano e ingannano la vista.
  2. Lontano.