Un monumento a sta Rapresentanza comunale!

Un monumento a sta Rapresentanza comunale!

Intestazione 27 marzo 2016 50% Da definire

Un Monumento a sta Rappresentanza comunale!

A pensá de scrive algo,
Appó de fei anche stampá,
L' é stá un pensié da temerario,
Sebben che l' é ra veritá.

Par un che no n' á pratega
E che no n' á gnanche studiá,
L' è un offende ra grammatica;
E cié dirai po chi che sá?

I se fará ben merevea,
Appó i me compatirá,
Co' i vede 'l scopo ch' el no n' ea:
Che de fei ben e de zová.

E par chi che no s' intende
Po, de verse e de canzós,
Basta solo che si rende
Un bon ciapo de resós.

Dunque adés ormai savé,
Intanto jó scomenzarei:
"Sarae ben ora", digiaré,
"Te m' as fatto spettá assei!"

Besen prima che ve dighe
Sun cié che voi trattà;
No n' é robes mia da ride,
Ne gnanche da scherzá;

Ma affare d' importanza,
E diociguardi de fallá;
L' é de sta Rappresentanza
Che me voi naffré occupá.

Sun chel che r' á abù fatto
Adés in sti tre anne,
Dappó che r' á el mandato
El par de fei malanne…

E parlando de costore
Vieno a dí de certe autre,
Nuja da manco peccatore
De chí verso nosautre.

Sée appena arrivá cá,
Che ei dito fra me stesso:
"Chera l' é un Autoritá,
I me fecs anche el prozesso." –

Cié no n' é, m' ei recordá
D' avé sentú proprio da lore:
Che adés on libertá,
Che se vorron podon descorre.

E anche i me spiegava
Cié che l' é Constituzion,
Dei diritte ca me dava
De podé dí ra só reson.

Allora ei ciappá cuore,
E m' ei resolto continuá
Su sto metro a dí de lore,
E di affare che l' é stá.

Come adés zá tre anne,
L' ea stá scritto in gazzetta:
Che impó i Ampezzane
I n' avea fatto una dretta.

Co séon zude a votá,
Par a scelta ch' aón fatto
De duto ome che sá
E veramente de Stato.

L' eva stá el Secretario
Che sul Raccoglitore,
L' avea credù necessario
De dí ben de colore.

Ma par i fei un sarviso
E par i vorré adulá;
Chel savea preziso,
Ch' el nol podea prová.

Nos dunque vardaron
Se portava ra spese
De sta Amministrazion
Dai al mondo da lieze…

Appena installade
I á vorrú taccá man,
Da vere intressade,
Intor a carne e el pan.

Una Commission i a creá,
Parché a zise a vede
E de podé giudicá
Sura bontá de sta spese.


pagina:2

E parché a fosse temuda,
E parché a fesce del vér,
I dá a un ra carne cruda
E el pan al Speziér.

Occorrevelo foreste
Par fei ben sto lavoro?
Ch' i see anche oneste,
Ma no n' é gnanche decoro. –

E cosscí el Diurnista
Podéa esse Ampezzan;
Ma lore á abú ra vista
Di dá a un autro chel pan…

Par a spesa superflues
I avea proprio manía;
E se s' ea troppo modestes
I no vorréa insavé mía.

Aon el Primissario
Che podéa tegni scora
Coll' istesso onorario
Che l' á anche ora;

Ma lore no' l lassa,
Appó i vó che s' i stime?…
Vá ogni ann dara Cassa
I só quattrozento fiorine.

Una ótta in Session
L' ea stá doi a propone,
E a dí ra só opignon
Su una roba che impone:

Dei tuoi zó al Farmazista,
Almanco in parte el salario,
E cancellalo dara lista
De chi che á onorario.

Co l' á vedú el Podestá
Che quagi quagi vincea
El responde ben stizzá:
"Chesto gnanche par idea!"

E col veterinario
Che si n' é zù d' istade?
I cresceva el salario
E i lo preava ch' el staghe.

Ch' el no guariva i bestiame
Dute quante el saón;
Ma co' l discea: "Pagame!"
L' ea un autra quistion.

Par zí a ciatá i suoi
L' avea sempre el permesso;
De no restá un dì o doi,
Ma fermasse anche un pezzo.

Intanto ra por zente,
Che i se vorrea lagná,
I solite maltrattamente
I avea dal Potestá.

Se sto gnón ve fosse nuovo,
L' é Gottardo, vel direi;
L' á vorrú rompe anche sto vovo
Par esse tra i pí grei.

Ma adés l' é duto autro, -
L' é torná Capo Comune; -
E se firma troppo un autro
Par el, ch' el no presume.

E par chí che patisce
E che á bisogn de comprá,
I ciappa e istituisce
Senz'autro el marcá.

No fascevi troppo méo,
Senza spende i sode lá,
A certe che disc: "Ve preo"
Dain algo par caritá? ...

Co na ótta ra zente
I á abú feni de cordá,
Occorreva naturalmente,
Anche ai bestiame pensá.

Ben, i á dá un premio,
E i l' á parti fra de lore,
Al cíau ch' eva pí degno
De r' armentes e i tore.

E cosscí con chi autre
Che avea pí merito,
I discea: con vos autre
On ancora pí debito.

E i dava a cí sié
E a cí otto fiorine,
Drio ra razza che l' é,
O inze stalla di prime.

Appó ra garlandes,
Appó dute in arzento;
Ma ra spesa pí strambes
Vegnirá da un momento.

Par gran trascuranza
Dera Canzellaria,
Na somma d' importanza
I á abú bicciá via;

A no fei chí conte
Come ch' i eva in dover,
E d' esse anzi pronte,
E fei anche del vér.

Che á dovù vegni
Un Commissario apposta;
Ma se l' avesse feni!
Varda vos cié ch' i costa!

Intanto el Comune
A' abbisogná che lo paghe,
E secondo el costume
Che l' é in simili cage;

Col dai un importo
De undesczento fiorine;
Appó co i l' á scorto
Chí sotte che en prime.

I destina in Session
D' aggiunge ra manzia;
Ché í disc: no vorron
Esse senza crianza.


pagina:3

E chesta i r' á dada,
E parché el see contento:
Se farae na monada,
I disc, a no in dá quattrozento...

Appó duta re zóres
Che á fatto el Cassier,
Es no sarae gnanche cheres,
Se i fascea lore del vér.

Un autra gran spesa
E che i dovea evitá,
L' é stá un par ciamesa
Anche de chesto e parlá.

Riguardo a chí conte
Che avea el Magazzen,
Ai lassá ancora in monte,
I arae fatto pí ben.

Pittosc che zí a spende
Inze na Commission,
Cá no se pó mia offende,
Ai dí ignorante in quistion.

R' á abú da stá drio
Quagi circa sié mesc;
Se l' é autre, parbio,
In doi sole anche i fesc.

I n' á colpa costore;
Ma se l' é da stá in resón,
L' obbligo l' ea de lore,
Dera Deputazion. –

E par riguardo ara taes
Ch' i á vendù staisciuda?
Dai dí quagi canaes; -
Ma r' é ormai succeduda!...

A domanda r' ea fatta
Par es vinte al pié,
Sbanzeghes se tratta,
E de no moe pí un pé.

Ma senti stravaganzes!
Vien fora un a dí:
Che s' á bisogn di Marcantes,
E che l' é massa cosscí;

E che basta disnove,
E se vorré anche e mezza;
El in tira autre nove
E l' é stá fení ra contesa.

Ma besen che notade
Che l' eva el, el pí veccio;
E negun eva mai stade
Come el la un bon pezzo.

E par chesto el savea,
E i l' á anche abbadá;
No ve fascede merevea
El Comune ghi n' á…

Se poderae dí algo
Anche de cheres lá fora,
Ch' i á dá come a saldo,
Ch' i s' ea fattes allora.

El contratto parlava
De segnares allollo,
Parché es no carava
E par fei un conto solo;

Ma invece i é zude
Nusiquanto dappó,
Parché i ferres menude
No stentasse a zí zó.

E par fei pí presto
Come anche r' é stada;
Parché a segná el resto
Avea ajutá r' aga.

Appó una Session
Vorron adés saminá
Ch' i á fatto d' auton
E cié ch' i á fuffigná.

I á doná al Menegutto
Tremille fiorine,
Ma se cá fosse duto!
Par el resto sentime.

Appó ancora i dogento
Che eva lá zó par pede,
Ci dirá: no' i acconsento!
Por diau ch' el se comede.

Chesto l' ea un debito
Che 'l avea col Comune,
Provegnú in seguito
Al só mal costume.

De dá via chí sode
Canché l' ea Cassier;
Ma pí ai ricche pai scode
Pi facilmente, anche un mier.

Co lá inze i á sapù
Che i avea fatto sta roba:
El giudizio avé pardù!
I disc, ello chesta ra moda?

E i á allollo ordiná:
Che li torne ara Cassa,
Che enne a Session annullá,
Che sta robes no passa…

Ma proprio de chestes
Adés no in vien pí;
Ma bensí de forestes
Che avaré sentú a dí.

Co lore aumentava,
Anche in ciau de naffré,
Chí salarie che ava
Anche abbastanza da sé.

E cié rimuneraziós!
Fosc senza bisogno;
Debotto anche a vizios,
A Tizio, Caio e Sempronio…

Sura parzialitá
Proprio ex professo,
No voi gnanche parlá,
Che dute el sá ben istesso.


pagina:4

E intor chí pontes lá fora
Che i á ormai tanto spendú!
Cié sarallo po e allora
Co i sará fatte sú!

Ma dall' ispeziente
Non avará mia manciá?
Oh! nó certamente
Ma da feise pagá!..

E el Capo Comune,
Ch' el no parea intressá,
L' abú anch' el el barlume
D' un grun de ores portá.

I sasc eva ormai fatte
Par chera ciasa lá zó;
Un autro dann có sti patte
De nosiquante par fó.

Appó tantes ancora
Ghin sarave da dí;
Ma jó es lasso fora
Par desbrigame e fení.

Sti sbaglie e sta mancanzes,
Come anche i errore,
No voi ai Rappresentantes
Parti egualmente fra lore.

Ma voi fei differenza,
E secondo el merito,
D' in lassá peró senza
Gnanche un, e col credito.

E allora i darei
Na ótta mezze a chi tre,
E a chí chinesc direi:
Che i si parte lore da sé…

Ma negun indovina
Cié che adés i voi dá,
Come se disc sora stima,
A chí tre ch' ei accenná.

Duto el gran merito
Par el conto del Jani
Ch' i á accettá come un credito,
Senza fei i só esami.

Chesto l' eva un conto
Che i dovea esaminá;
No n' é virgola né punto
Che no see esagerá.

E agnó el pretende,
I disc, anche doa óttes,
El pagamento, s' intende,
Par certa só fottes.

Appó gnanche ben scritto,
E l' é persona civile;
Che 'l fesc méo un coscritto
E un artesan anche vile.

E parché cora zifres
El s' avea tegnú sú,
L' á fatto dara pizores
Có 's scrive, a zí in sú

Ma adés de sto conto
Ió no voi pí insavé;
Ei vorrú dave un acconto,
Ma stampá el liezeré.

Dunque ai un merito
Chí doi o trei lá?...
E cosscí i farae in seguito,
Se no i descazzá.

E con chesto finirei;
Se nó no vado ad ora;
L ' é un accidente di pi grei,
Se i no n' é ancora fora!

Appó da un di o l' autro
Avaron da zí a votá,
E no n' on da cercá autro
Che ra via de rimediá.