Primiziant Alfonso Frontull
 |
Questo testo è da formattare. | |
Primiziant Alfonso Frontull ‒ Lungiarü, ai 2 de messè 1925.
La mùsiga sona, de Marò è la banda;
Na folla de gent, mitàns d’ la gherlanda;
Mortai spo che stleffa, i crepp rendenèš;
Čampanes che čanta; ‒ či ò pa dì cheš?
N fì dl Frontùll diš Messa Novella,
E chì d’ Lungiarù feš festa der bella.
Maester e mone èl stè šō Marò
Benʼ bùn carant’ an’, degùnʼ nʼ i orò cro.
E com’ orghelist e scrivàn pro la cassa
Por dūttʼ la valada lauràl, gonòt massa.
Bel san e gaèrt ʼl pari in pensiùn
E chi d’ Lungiarū́ diš: sen vara bun.
E Jaco ostì, dl Frontull pice geindr,
‒ Segū́ de sū fredeš messl ester ʼl meindr;
Mo plenʼ de coraggio a fabbrichè e šaccarè ‒
Invieia so šocer: “Pro nos desses ste.”
I feš sō na časa leria e alta,
‒ Chest’ à pa mangè val peres e malta ‒
La “Časa dl Neine” da incṓ i dišaràn;
A Jaco i dišun n bel fort Diolàn.
ʼL Coràt d’ Lungiarū́, signùr Franzl Canìns
Da Costadedòi it’ insòm i Ladìns ‒
El ò che la festa sii šōche zacàn,
Ch’ era feši la pora magari al malàn.
ʼL senn dl malàn cuntra pro e convènt
E maester cristiàn è burt da spavènt;
El veiga ingèrt ch’ ei è respettà
Sōch’ pere e uma da trōč onorà.
Gonòt a n te mūt, a val picče stodènt
Na messa novella i à metū́ in mènt
De gni n missionàr, coràt o caplàn;
El preia so pere, el va e mett man.
Os umes ladines e omi ladins,
Ūš proi e maestri benʼ dʼ la di confins
De chesta becheta se god’ bun inòm
De fora da Sares, t’ Ampèzz e Fodòm.
Os vōdli Ladìns, da oš bun record
I proi e maestri ladins in accòrd
A dagnera istroì cun amùr ūš mitùns
I à stravardè da gran’ čacolùns.
El foss da incresce, še nos bel lingàz
‒ El foss da purghè, è bell’ n pū paz. ‒
S’ el šiss mo por nosta gran colpa perdū́,
Dē ch’ nos n’ un čarè, no ʼl prigo odū́.
Genitori ladins, menede ūš fiis
‒ S’ ei mostra ligrezza, mo nó colles riis ‒
Menei a stodiè a Trent ‒ Porsenù!