Povaru Mastru Brunu (Alla luna)
 |
Questo testo è da formattare. | |
Povaru Mastru Brunu,
quant’appa mu ’ndi vida
e quant’appa mu grida
4fin’a mmò!
Cu sapa chi ’nci vò
mu cangirìa furtuna?
Fuorzi chi tu, ghuè luna,
8sapirissi,
si ’n casu volarissi,
datu chi tuttu pue,
cà culli giri tue
12puru nescimu.
Fuocu, quantu patimu!
Jio sparti mo’ sapìa
cà mancu ’n casa mia
16puozzu muriri?!
Mu mi ’ndi puozzu jiri
vurrìa, allumènu a ppedi;
cà si ’n casu adapèdi
20viegnu menu,
vurrìa mu sugnu armenu
vicin’a ccu mi ciàngia,
e non a cu’ mi scangia
24pi nnu cani.
Vinni m’abbùscu pani
e quasi non putenti,
ed ammienzu ’st’aggenti
28su ’nu stranu;
e si sutta a ’stu vanu
l’uocchi pi sempi chiudu,
si m’atterranu nudu
32è puru assai!
E di pue (non sia mai!),
sup’a ’stu cuorpu muortu,
senza mancu cumpuortu
36di ’na cruci,
la notti, quandu luci,
tu truovi ardichi e spini
chi cancellanu ’mpini
40a Mastru Brunu.
Non crijiu cà ’stu dunu
lu Cielu ’nci stipàu,
cuomu ca puru ’nzurtau
44lu Patritiernu!
Però, picchì lu ’mpiernu
pi mmia cumincia prima
e ccu arrobba e jistima
48si la goda?
Su’ piéju di cu froda
sup’a ’na martidhata,
chidd’anima scancata
52di l’avaru?
Quant’agghjuttìvi amaru
’ntra ’st’esistenza mia!
Luna, si non niscìa
56quant’era miegghju!
Ma mo’ chi cazzu pigghju
ca ti lu dicu a ttia:
para ca sienti a mmia
60’ntra ’sta nuttata?
Tu, ggià, non si’ mparata?
Cchiù crudeli di chistu!:
si tti gustasti a Cristu
64chi murìa!
Jio mo’ chi bolarìa,
di mia mu sienti pena?
Tu ti guodi la scena
68e passi avanti!
’Ntra ’stu mundu briganti,
chinu di rivuturi,
chi chiova, di duluri
72e patimienti,
tutti l’abbiertimienti
cuntra l’inimicizzia
pi lla bona amicizzia,
76e lu pirdunu,
li fannu a nnui chi ognunu
atru non suspiramu,
e, ciangiendu, circamu
80fratillanza
di chidhi chi lla panza
pòrtanu sempi china,
di chidhu chi camina
84’mbastuncinu,
lu riccu signurinu
chi mancu ti saluta
e chi sulu t’aiuta
88pimmu muori.
Sacciu si fazzu arruri?
Cu è c’avarìa mu ceda,
lu povaru ch’è preda
92o lu tirannu?
Idhi, chi fannu fannu,
hannu sempi ragiuni:
sprùttanu lu minchiuni
96e la ’gnuranza.
Pi chissu la crianza
quasi sempi pirdivi
e frustai muorti e vivi
100ad unu ad unu!
Si pue spari a corcunu,
la leggi ti ruvina;
però a ccu t’assassina
104cu’ la fami
nci ràpira li mani
e sparti li prutéggia;
e nnui pi ’nu manneggia
108simu rei.
Di ’mpami e farisei
lu mundu è chinu paru,
ca si mortipricaru
112a non finiri.
E putimu durmiri.
Non ci ’nd’è cchiù riparu;
di lu ’mpiernu scapparu
116li dimuoni.
’Ntra li puopulazziuoni
si pirdiu la cuscienza;
non c’è cchiù pruvidienza
120pi nu’ atri!
Sulu lu Tiernu Patri
sapirìa chi mmu fa.
Jio ’nci lu dissi già
124cuomu la pienzu.
Ma tu, cu ’stu silenziu,
chi ’nzurta puru a Dio,
vidi lu cuori mio
128cuom’è chi ciangia;
e cu diverta e mangia,
’ntra ’sta bella sirata,
e ccui fa sirinata
132e ccu si sciala;
e ccui cu’ la cicala
si menta e canta guai.
Tu passi, ti ndi vai,
136ti ndi strafutti,
e supa di nui tutti
muta tu t’irgi e ’nchiani.
Lu stiessu fai dimani
140e nnui murimu.