La damaun

../12 ../14 IncludiIntestazione 29 febbraio 2016 50% Da definire

12 14

La damaun.

(Nach Igl Ischi, S. 132, 1900.)

La notg ei satrada, naschid' ei l' aurora,
Stai si, o human, neu prest giuadora;
Ei glei schi plascheivel, ei glei gie schi bi,
De far in viadi cull' alva dil di.
5 Il tschiel ei sereins schi luntsch sco ins mira,
Odurs de delezia surtrain la natira;
Merlotscha, perfinchel gia stend il culiez
Per tei salidar dal cagliom cun ses mieds.
Mo tgei han pomai semiau nossas fluras,
10 Che eran schi vivas, schi frestgas antruras?
Ed oz lain ei pender tut passas ils tgaus,
Lur egl ton carin ei cun larmas cargaus.
Suenter las steilas, 'las certamein pliran,
Suenter las soras leu si bein suspiran,
15 Che han tras la notg mirau dagl azur,
Cun ellas plidau cun viarva d' amur.
Las steilas las claras ein ussa stulidas,
Encunter damaun ein ellas spartidas;
Perquei lain las fluras uss pender ils tgaus,
20 Perquei ei lur egl cun larmas cargaus.
Cheu tegn igl solegl leu or si' entrada, —
Las fluras el vesa bargiend silla prada,
Prest dat el camond al radi, siu fegl,
Dad ellas betschar las larmas dagl egl.