Poesias (1889)/Lârmas da cocodrill interottas
 |
Questo testo è incompleto. | |
| ◄ | 1 | 3 | ► |
Lârmas da cocodrill interottas.
(Dialect da Baiva.)
<poem>
Bragaèstga capricciusa Ho spusè ün ora tastêrd; Gliögna prüma, vita prusa,
Ma discordia vegn pii têrd. Painsa l’om cun totta pêda, Pains’ er ella: „l’è sbaglieda.
E1 as era maridè
Sainza fer co bler partratg;
Quella viiglia al è saltè,
E ’l di ziva ’l ho ’l sis fatg. Ma ci memma prest vot ir, Taimp ho ziva da ’s pentir.
Ella poi da foravia Ho l’anzagna per spusèr!
El, ci ho quel tant capia,
Vegn tel di la dumander.
Ma ci spusa söl anzagna, Taimp ho ziva da fer pagna.
Dis ed ons dal piir falè Passan vi an noschadet;
Obligès a ster liè,
’Lessan ossa libertet.
Ma 8Öl n i u è mess al tichel; Ciisa fatga ho testa e pichel.
Ziva lunga melavitta,
Pitga l’angel de la mòrt;
Tira scu la calamitta L’om davent an migl-ra schòrt; Ma ’n altar co dal dulur Ho bitg l’ungel dell’ amur.
395
Üna bara söl santira Vegn depòsta giö la fossa;
Üna dona crida e plüra.
Liirina a liirma croda grossa.
Ma ci ’ls vivs nu so amer,
Ziva ’ls morts nu sto crider.
E la fossa vegn quateda,
La plüranta ’s angianuia;
Ün’ urtiglia subantreda Sot la rassa fo da güia.
Ma l’urtiglia fo la sia,
Scovra spert l’ipocrisia.
Salt ’an pais la dona e squassa:
Mòrsa as craia per dispèt Dal si om aint sot la rassa,
E cun vusch da clarinet:
„öià, ün diàvul viv tü ’err . . . a Issa diàvul er sot terr . . a .“
R. Lanz.