Per na Marora (grafia moderna)
 |
Questo testo è da formattare. | |
Questo testo fa parte della raccolta Stóries e chiánties ladines (grafia moderna)V. Per na Marora.
Gonot l’ inom de Fanes aldon pronunzian,
De chëra bela munt plëna de sassuns,
Rica de crëp, ch’ an vëiga dlunch al cil rovan;
T’ amez bi coi vërc, bun past por i mansuns.
Nia lunc da olach’ al é na gran ciajara sëgn
Fôl n taiaperes y bel dlungia n moriná;
Tra d’ ëi s’ orôi bun, se vijinâ bëgn
Sciöche dui galüc cufá sö n pic’ poriná.
Mo contentëza, dî ne dörera sön chësc monn;
Sciöche sorëdl dainré dá n de döt intier,
Zënza ch’ an vëighes niores o aldes splundran le tonn,
Döra ʼci püch la fortüna y le tëmp lisier.
Chi dui vijins, tramidui s’ êi inamorá
— Trapola fô chëra dl bur malan —
Te na te’ ria Marora, fia de n carigá,
Por vic gonot cospetada dal ploan.
Por chëra spiza n sënn tremendo s’ ái ciafé;
Zede ne n’ ô degun, vignun l’ orô avëi;
Tan ál foré le malan, ch’ ëi s’ ó na nöt copé,
Döt ái bele injigné por la finí tra ëi.
Mo Chëlbeldî, de chi dui mac ál compasciun,
Porcí ch’ ëi fô zënza dagnora prosc;
Ch’ al é ʼci massa dann, vëighel, y net nia bun,
Ch’ ai se danes por ria stria dai ciavëis rosc.
A san Giorgio porchël á comané le bun Dî
De sporomé dal cil jö en Fanes bel snel
Y de sfëne en gran toc, zënza pisimé dî,
Le crepun sura i rivai cun colp no morjel.
San Giorgio stima ion, al stima söl momënt;
Chël che dij Chëlbeldî, sará bëgn bëgn fat,
Pënsel y sporomëia dal cil tan snel che le vënt;
Jö vëgn nosc Sant devers Fanes por le bel at.
Gran ora fôl, che San Giorgio gniss y rovass;
La bega fô impiantada tra i dui rivai
Cun gragn cortí y cun cez che vignun snel ciafass;
Abraciá fôi, balan insciö dër bur bai.
Te chëra sfënn chël crëp nosc Sant cun brau colp;
Le toch dessura é resté iló olache denant,
Alberch chirí d’ invern gonot da tas y olp;
Mo le toch dessot, chël é, dal Sant spënt, gnü inant.
Le crëp toma cun sciosciüre y gran gracenamënt,
Crepé in mile toc, y cür sotite i rivai,
Cun ëi le morin, lapró ʼci l’ ater ciasamënt;
Chi dui desgraziá, finida sëgn la vera ái.
Mo tramidui é ciamó sotite iló bi vis;
I boc surc dl scarpel y le vers dl morin
Aldis iló recorda di dui omi i bi dis,
Mo ʼci le tormënt sot chi crepuns zënza fin.
Finí sará, insciö cunton, döt chël bur tormënt,
Sce valgügn zënza tëma da mesanöt
Vega te chëra fossa le iade cun ardimënt
Y preferësc i gragn strabac a bun let.