 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
[PRINCIPIUM]
[1] His ita praeparatis, omnis divinae atque humanae eruditionis divinam originem, sive principia scientiarum, a Deo esse demonstremus, quae nostrae dissertationis pars prima, uti verbis brevissima, ita rebus uberrima fuerat.
Principia scientiarum a Deo.
[2] Homo ex corpore et mente constat1; et, uti corpore et iis quae sunt corporis, uti sensus, quia finitae res sunt, homo a ceteris omnibus hominibus dividitur — quapropter de sensilibus rebus tot opiniones quot homines, — ita mente quasdam communes aeterni veri notiones habet, per quas cum aliis hominibus communicat et unitur: uti «non entis nulla sunt attributa», «totum est maius sua parte», «omnes felicitatem desiderant». Nunquam enim nihil aliquid facit aut patitur; nunquam totum est sua parte minus vel parti par; nunquam homines desiderant esse infelices, qui, ut ne sint infelices, potius optant non esse.
Vi ordinis cognoscimus vera rerum.
[3] Sed homo eas veri notiones cum ceteris hominibus communes habere non posset, nisi ideam ordinis cum iisdem
- ↑ Lem. I [Proloquium, § 33].
