 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| la bbèlla mandùche | 7 |
nno; nen è nné dd’ore né dd’argènde, ma me vuojj’ arturná’». E zz’è rturnête, e á chiamête la Bbèlla Manduche, ch’ô1 cche j’avesse dête la cašcétte, ca ze n’avé scurdête. La Bbèlla Manduche j’á rsposte: «Vàttene, bbrutta bbarbute!». Chestjìe z’á pijjête la cašcett’, e zze l’á mésse sótt’a le pjìede.
Lu marite, vedènn’ a ccóma jéve, e a ccóme z’avé fatt’ accuscì bbrutte, che jj’avé cresciùte la bbàrb’ a mmèżże pètte, decé: «E ccóme dàjj’2 ’a fa’ a rpurtarl’ a mmija mêtre?». Ha pijjêt’, e l’á méss’ a nu munastére; e zz’è mméss’ a ffa’ l’amore ’ngni ’n’ âtra ggióvene, che jjéve fijje de rré.
La reggine dapù mannì a ffa’ nu lavór’ a cquélle che stév’ a lu munastére, e nu lavor’ a cchell’âtre che cce facé l’amore lu fijje. Quande è cche jj’arjé ’ste lavure, quélle de la Bbrutta Bbarbute jéve bbèll, e cquélle de la reggenèlle jéve bbrutte. La reggine ha viste ògge, ha viste dumane, l’á spremendêt’ a ttande cos’, e jj’á fatt’ a lu fijje: «O bbèll’ o bbrutte, puort’ a lu palàzze la Bbrutta Bbarbute». Lu fijje l’á mannêt’ a ddì’ a la Brutta Bbarbute se vvulé ji’ a lu palazze. Quéll’ á cerchête l’órden’ a la Bbèlla Manduche, e jj’á détte: «Bbèlla Manduche, Bbèlla Manduche, o bbèll’ o bbrutte, ha détte sòcereme ch’ô cche vvàjj’ a la chêse. Ò cche ce vàjje?». La Bbèlla Manduche j’á rsposte: «Dijje de scì, bbèlla fijjóle». E rduvendête bbèlle come jév’ apprime — Dópe, chesté, ’sta cašcétte, è jjìt’ a la chêse de la sòcere, e zze l’á mésse vecin’a lu llètte. S’avé da ji’ spasse ’ngni lu marite, je le decé; se ddavé da ji’ ’mmangiá’ ’ngni lu ma-
