Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VII, parte 4, Classici italiani, 1824, XIII.djvu/481

LIBELLUS 2443 Arva pede incerto pessundare sancta profanos Non sinet, arva sacris caste adeunda choris. 320 Tunc virides lauri sudabunt roscida mella, Flumina perpetuo nectare lenta fluent; Altricemque novus quando instaurabitor orbis, Tellurem repetent numina prisca Deum. Felices animae, quibus illa in tempora carmen Singula sub proprio pondere verba cadent. His ego, si potero meritum subscribere nomen, Forsitan Arsilli fama perennis erit, Et mea tunc totum felix PYRMILLA per orbem Vivet in exitium nata puella meum. 325 Ast ego non tantum mihi nunc temerarius augur Polliceor, nec tam ferus ardor agit, Corvus ut his ausim crocitare per arva Caystri Cycneumque rudi fingere voce melos. 327 FINIS Francisci Arsilli Poematis,