Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VII, parte 2, Classici italiani, 1824, XI.djvu/59

SECONDO ÒO9 gli dà in alcune sue lettere Op. p. 105, 111), ne fa un magnifico elogio eh110 11011 posso a meno di non riportare a questo luogo distesamente. Dopo aver parlato di Giovanni Pico, Sed ad hanc, dice (ib. p. 324), quasi haereditariam studiorum famam Joannes Franciscus meliore temperamento success it, utpotc quo nemo acrius in hoc optimarum disciplinarum fastigi um incumbat Nihil est enim in omni Philosophia, nihil in bonis litteris, nihil in poetica, nihil in sacris speculationibus, quod ille non teneat. Religionis arcana quam casto pectore amplexatur et colit Quantum ille in utraque lingua profecit! Tantum vero ad hanc diem posteritati commentationum non minori celeritate quam ingenii felicitate mandavit, quantum non temere alius est ociosa lectione assequutus; ut quisquis ejus monumenta ad cal• aduni vocaverit, nihil eum praeterea in vita molitum esse arbitretur. Rursus si ejus egregia facta plena animi, plena prudentiae, plena fortitudine remetiatur, quantum eum fortuna exercuerit, quos ludos fecerit, nunc avito regno excutiens, nunc revocans; quantum ille nationum peragraverit, quanto ingenio magnoru/n Principuni benevolenti ani et auxilia paraveri t.... quoti si omnia etiam in compendium colli gam, fustam /ustoriani nasci oporteat. Tanta scilicet rerum silva vel fe stillanti se se oggerit quae singula, ne di cani universa, si quis animo concipiat fateatur necesse est, nihil ocii ad scribendum superfuisse. Sed incredibilis illa ingenii vis omnes difficultates superavit, et quae vix fieri posse videbantur, effecit E veramente