Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VI, parte 3, Classici italiani, 1824, IX.djvu/44

12^8 LIBRO experturi Principis charitatem et munificentiam; maxime ad certamen invice ni provocare conabatur, assiduumque se palestrae hujus literariue exliibebat spec lato rem, gestiens mi rum in modani ci tra contentionem Astronomorum ac • Philosophoram opinioncs audire. Quindi, dopo aver riferite alcune opinioni di quel gran generale riguardo alla filosofia, così continua: Haec et altiora alia coram eo me teste et proponente non nunquam sunt disputata. Namque ego post obitum Francisci Sfortiae Ligurum Ducis patria mea profugus ob malignam temporum mutationem, ad Venetos per mille difficultates evaseram, ibique apud eum aliquandiu fui, locum sane superiorem meritis meis et virtù ti meae consecutus. Audivi itaque illum conclusiunculas nostras frequenter sola rerum experientia, et mira naturae integritate impugnantem. Sed nihil erat in eo praestantius, quam opiniones et aculeata interdum sophismata, in quibus nostrum quisque frustra clamando sudava rat, felici ac brevi circumdumcta ratione ad radios veritatis et Catholicae fidei lumen audire convicti, ec. Ei fu ancora in Francia, com ei medesimo ci assicura (Vita di Crist, l. 3, c. 2), ma non sappiamo nè quando, nè a qual occasione. Finalmente gli ultimi anni della sua vita passò in Ferrara, amato e onorato dal duca Ercole I e dalla duchessa Leonora d’ Aragona, dei’ quali fa spesso onorevol menzione nelle sue opere; ed ivi ancora è probabile che morisse, benchè non possiamo accertarne il tempo. Moltissime sono le opere ch’egli ci ha lasciate in latino ugualmente che