Pagina:Tiraboschi - Storia della letteratura italiana, Tomo VI, parte 1, Classici italiani, 1824, VII.djvu/440

4 24 LIBRO dicono, si può aggiugnere l’elogio che ne ha fatto Bartolommeo Fazio (De Viris ill. p. 42) » il quale ne rammenta un’opera assai erudita , diversa, per quanto sembra, dalle altre da’ suddetti scrittori mentovate: Raphael Pronassius, così ivi egli è detto, natione Jenuensis, Ordinis D. Dominici Dialecticae ac Philosophiae itemque Divinarum rerum artibus ornatus inter Theologos nostri temporis singularis judicatur. Rerum antiquarum studiosus, earum maxime quae ad mores et Religionis cultum pertinent Platonis, Aristotelis, ac ceterorum Philosophorum veterum scripta, quae consentire cum Evangeliis et Christi veri ac summi Dei nostri dictis vederentur, in unum volumen collegit, dictaque cum dictis contulit, ut summam sapientiam, hoc est Dei Verbum ac Filium omnium Philosophorum sententias non aequasse modo, sed etiam superasse diceat Scripsit item alia quaedam in eo genere non contemnenda. In disputationibus subtilis, atque acerrima vitae innocentia ac puritate. Essi ancora ragionano di Filippo Barbieri siracusano, dello stesso loro Ordine ed inquisitore nell1 isole di Sicilia, di Sardegna e di Malta dal 1462 al 1481 (ib. p. 873), di cui inoltre si posson vedere altre notizie presso il Mongitore (Bibl. sicula t. 2 , p. 168) e presso il conte Mazzucchelli (Script. ital. t. 2, par. 1 , p. 308). Alcuni opuscoli teologici ne furon dati più volte alla luce nel secolo xv, e fra essi il più pregevole è quello De immortali Lite Animorum. Egli scrisse ancora una Cronaca degli Uomini illustri, che fu parimente stampata nel 1475, e se ne citano