Pagina:Teoli - Teatro Historico di Velletri.djvu/139

gurij, e li segni precedenti al suo natale, ma per non infastidire il Lettore, li lascio, dicendo solamente il sogno del Padre Ottavio, registrato da Tranquillo, e scritto dal Sabellico, Somniavit et Pater Octavius Solis Iubar ex Accia utero exortum . Vidde Ottavio in ogno, che dal ventre d’Attia sua Moglie n’era uscito un Sole . Quanto questo sogno havesse buon’effetto, si potrà argomentare dalle fortune, e dall’Impero universale d’Ottaviano; ma ch’occorre dir’altro, mentre il compimento delle sue grandezze hà voluto per santissima humiltà ancor’il nostro Salvator Giesù vero Dio, dimostrarlo con il suo sacratissimo Natale, e col darli la Pace universal del Mondo? tanto nota Orosio, dicendo, Quamobrem, quia ad id temporis perventum est, quo et Dominus Christus hunc Mundum primum adventu suo illustravit, Regnumq. Cæsari tranquillissimum dedit . E Gio.Battista Egnatij, volendo dimostrar qual fosse la maggior felicità d’Augusto, registra l’istesso, dicendo, Ad cuius Imperij fœlicitate illud accessit, quod Sermator Christus, Lux Gentium, et Orbis sub eo nasci voluit, ut quem summis Animi, Corporisq. dotibus Principem clarissimum terris dederat, eodem Generis bumani Parens Optimus, & Maximus nasceretur. E S. Tomallo, considerando questo istesso, dice, che perciò Augusto fosse in Terra quasi un Vecechristo, mentre, Christo Signor Nostro vero Padrone del Mondo, essendo Fanciullo, faceva, ch’Augusto n’havesse l’universal governo, In humilitate ergo vixit, et demum in Augusto substituit, ut describeretur universus Orbis in ortu Domini, ut Lucas Evangelista testatur . Et in hac descriptione solvebatur Census, sive Tributum (ut Historia tradunt) in recognitionem debita servitutis, non sine misterio, quia ille natus erat, qui verus erat Mundi Dominus, & Monarcha, cuius vicesgerebat Augustus, licet non intelligens, sed natu Dei, sicut Caiphas prophetavit: unde hoc instinctu dictus Cæsar mandavit tunc temporis (ut narrant Historiæ) ne quis de Romano Populo Dominum ipsum vocaret, quas quidem vices Monarchia, post Cbristi viri Domini Nativitatem gesiit Augustus Quatuordecim Annos, toto Orbe Terrarum subacto; quia (ut Acta Principum Romanorum describunt) dictus Caæar Augustus Quinquaginta sex Annos,