 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 138 |
crudelia barbaros nequisse pati. Erat enim adolescens nobilis summae audaciae egens factiosus.
- Carmen, LVII.
- Poetae tenero meo sodali
- Velim Caecilio, papyre, dicas:
- Veronam veniat novi relinquens
- Comi maenia Lariumque litus:
- Nam quasdam volo cogitationes,
- Amici accipiat mei suique;
- Quamvis candida millies puella
- Euntem revocet, manusque collo
- Ambas iniciens roget morari;
- Quae nunc, si mihi vera nunciantur,
- Illum deperit impotente amore.
- Nam quo tempore legit inchoatam
- Dindymi dominam, ex eo misellae
- Ignes interiorem edunt medullam.
- Ignosco libi, Saphica puella
- Musa doctior, est enim venuste
- Magna Caecilio inchoata mater.
Omnes in ima hujus poematii cera interpretes a poetae sententia mihi videntur aberravisse mirum quam longissime! dum putant hic agi seu de tabula, seu de poemate in matrem deorum a Caecilio inceptis, uti Vossius, Muretus, Achilles Statius, Partenius, Vulpius, et quot scio sentiunt. Jocatur poeta in sodalem, qui mollitie diffluens inter Gallos Cybeles sacerdotes referendus sit, uti solemus, cum iuvenes mollicellos vocamus Athides. Puella, quae Caecilium coniugem vehementius ardet ex quo ille Cybeles mysteria inivit, Sapphone dicitur doctior,
