Pagina:Storia di Santa Genoveffa.djvu/76


— 65 —

luus, purcicch’ei nes orō fa morì mè e tè d’ buriada.“

„S’ella è ingsceòu, nè vai plou da chì (dijō ’l fì) iou minā, ch’ei foss’ duttg’ bongn’, sceoucche os mia bona uma: mo mess’ pa ci chesta jent morì sceoucche nos?“ „Zenz’at’r, (ē la resposta d’ Genofefa) purcicche la mort tocca a duttg’.“

Ei nel sa pa forsi nia, desch’iou nel savō denant; d’ fatt! i ò ji inant’r ei, e scraiè: „Uomini, r’cordesse, ch’ m’sseis duttg’morì; armendesse, senò nè godereiſe ’l regno d’l Paraisc’. M’ c’rderai mo spo?“

„Ei ’l sa, mi fì (disc’la) da dì ingcà ’l sai, mo impō nè s’ ōi armendè. Ei s’la vì t’la comoditè, purcicche illò i porta la terra bi fruttg’ delicatg’, che nen è da ceaffè t’ chesc’ bosc; illò ai derzades e bevandes der bones, guant in ceuff de vigne curù, e fornimentg’ i plou ricc’ e prezioſi, che slumina sceoucche les sterres. Ei vì t’abitaziungs all’inggrana, chi nè sung bona de te fa intenne; illò vale ite ’l cialt incie d’ingvèr, e ei nè patesc’ mai freit, e ei sa da illuminè d’noutt les ciaſes oramai sceoucche de dè. Impò n’elle puc’, che ringrazie a Iddì d’ tangn’ d’ benefizi, atri nè pengsa a Iddì, sè porta gonot odio, se offend’ ung l’at’r e sè critticheia cung grang marizia. El ’ng mour presc’ vigne dè ung o l’at’r, mo i atri