Pagina:Storia di Santa Genoveffa.djvu/71


— 60 —


Dea ch' 'l mūtt s' ponō adora e dormī tres dutta noutt, restā ella solitaria t' la caverna a scūr. Ah! (dijōla gonot tra sè) pudessi avei na lincerna, che cung sua lum amabile mè fajess' chest' abitaziung scura manco inc'rsceŏra e el mè paress' d' est'r felize, s' i ess' 'ng bung liber, ling e roda da firè! E t' mia contēa elle pou vigne appletta la plou pura e stletta, ch' à dutt chest, e in chestes ores d' la sera ělla pro suus compagnes tena stua cialda a firè, o d' lungia fuc a passè ia 'l temp in cuntamentg' dalla orella curta." Impò i passā chisc' pingsirz dall' inc'rscimung, cang ch' ella ŏta al Signur Iddì dijō: "Ci fortuna pō est'r compagna a chella, d' sè cunesce Os, o mi bung Dio! e in veritè zenza d' Os, nè mè podessi oje a d' gungn', zeinza d' Os fossi da dī andata te chesc' and'r zenza val confort. Mo Os, o Signur, somministreis all' uomo aiut o consolaziung te vigne zircostanza d' la vita." — Pūri chicche nè chir sua consolaziung pro Iddì. Ei sè mett in temp d' desgrazia alla desperaziung, e s' fesc' gonot la mort. — Ahi pūri desgrazià, pur avei arbandonè Iddì eſi da El eternament'r arbandonà. —

Capo XII.


Cicch' el i tocca ciamò a Genofefa.

Tan d' sajungs è passades una soull' a' tra colles medèmmes mudaziungs pur Genofefa e