 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| — 101 — |
damanāle la uma: "Elle ste dunque li uomini, ch' a tratt 'l tarlì dal Ceìl, o èle ste Iddi, ch' l' à lascè dè jou? In veritè, chesc' è 'ng bung dono dal Ceìl! Caŏs, mia uma, s' essung saipù dutt chesc', i l' essung priè a chel bonissimo Signur! Cutang bengn', ch' el nes ess' oghè d' ingvēr.
" A mezz' al past gnēle portè ordura d' spezial bellezza; ch' tirā ploucche at'r a sè 'l attenziung d' l mūtt; e a tŏ 'ng bellissimo pom in mang disc'l: "Forsi abitaiſe, pere, t' lūsc', ullacch' el nen è d'gung ingvēr, ch' portais cung os fruttg' tang bi fresc'? O cutang da jalzang, ch' osc' paisc' mess est'r!" El s' indorā appena a 'ng ciarciè ung, el è picciè, mināle, a mangiè fruttg' tang d'licatg'. Ingcandenò i ciarāle cung grang attenziung a 'ng gōte, mo n' s' ingfidā all' azzicchè, spo l' āle piè ite bell bell' e dijō cung morvouia! "Co ella pa, ch' el nè sè dlega? nen elle pa de dlaccea?" Ad aldì, d' cicch' el è fatt, e a udei tres 'l spid'l 'l mūs d' sua uma e de duttg, de chicch' ē pro meſa, mett'l pro: "Cutang d' belles coses à cr'iè 'l bung Dì, ch' i nè con'sceō d'nant! Canch' 'l servidù i ā dè 'ng taì sfriè licceorant sceoucchè 'ng spid'l, e luminùs sceoucche arjent, e el s' udō 'l mus laite, s' àle spigorè, e tromorā; e ŏc' 'l taì cung pora soull' r'dùs, pur nè tocchè 'l mutt, ch' el minā, ch' foss' laite. Chesc' n' pudŏle capì, e sua morvouia
