 |
Questa pagina è stata trascritta, formattata e riletta. | |
| e documenti | 273 |
in schismate, quod est in Romana Ecclesia, universus orbis in seipsum divisus est, et tota Christianitas non modica turbatione concuticur, nos tota animi compassione Sanctae Dei Ecclesiae doloribus condolemus, totius consilii et auxilii propensiorem curam et sollicitudinem adhibere cupientes, ut totius dissentionis discrimine sublato, Ecclesia Dei sicut in unitate Fidei, ita sub unius Pastoris regimine in unum ovile congregetur. Inde est quod ex consilio Principum cum dilecto consaguineo nostro L. illustri Rege Francorum IV. Kalendas Septembris, in die videlicet Decollationis Sancti Joannis Baptistae super fluvium Saonam Concilium celebrare statuimus, in quo, aspirante Spiritu sancto, qui facit unanimes habitare in domo Domini, speramus, ut Ecclesiasticae pacis et unitatis status reformetur, et Dominus Papa Victor Apostolicae Sedis gubernacula debeat obtinere. Verum quoniam hoc negotium tam arduum tamque salubre et tam necessarium, ubi de reconciliatione Sanctae Ecclesiae et salute totius Christianitatis in comune agitur, sine tuae discretionis praesentia consumari nec debet nec potest, exorantes commonemus te in ea fide, quam debes Imperio et sanctae Dei Ecclesiae et animae tuae, quatenus, omni occasione semota, apud Visuntium IV. die ante praedictum terminum familiariter more Curiae nobis occurras ad Concilium nubiscum processurus.
DOCUMENTO L
. . . . . . Sed cum Imperator in Alemaniam profectus esset, ibique causa legendi exercitus moraretur, Procuratores illi, quos Imperator in Longobardia, ut supra diximus, dimiserat, non solum jus, rationesque Imperatoris, de quibus solummodo exactis, nullum malum nec scandalum accidisset, neque Longobardi inde moesti fuissent, exigebant, sed etiam plus de septem tamen, quam Imperatori jure deberetur, ab omnibus injuste excutiebant, ac in tantum Episcopos, Marchiones, Comites, Civitatum etiam Consules, Capitaneos, omnesque fere alios Longobardos tam magnos, quam parvos opprimebant, quoniam ipsi tum pro amore, tum etiam pro Imperatoris timore ab eis se defendere nolebant, quod ipsi Lombardi sine maximo personarum, et rerum incommodo atque obbrobrio nullo modo sustinere poterant, et maxime Mediolanenses, quibus de omnium terrarum suarum fructibus, non nisi solummodo tertium de tertio relinquebant, atque item Cremenses, quibus omnium terrarum suarum tertium, ac si ipsi domini eorum fuissent, penitus omnino auferebant. Praeterea per omnem focum tam bonorum ac nobilium civium in villa seu castris manen-
