Pagina:Storia dell'arte in Sardegna dal XI al XIV secolo (IA storiadellartein00scan).pdf/163

La bellezza architettonica e l'antichità delle sue origini imprimono a quest'edificio uno strano fascino, reso ancor più suggestivo per i ricordi storici, che in gran numero ed interessanti ad essa si connettono.

Sull'origine di questa chiesa e sulla fondazione del monastero abbiamo un condaghe, che il Tola inserì nel suo Codex Diplomaticus Sardiniae all'anno 1116 e che è indubbiamente una scrittura posteriore compilata su un'ossatura storica, riconosciuta esatta dallo stesso Bonazzi che si mostrò poco proclive verso questi apografi di carte medioevali.

Narra l'ignoto compilatore di questa cronaca che currende sn annu de su Segnore nostru Iesu Christu Milliquentu et seygui, Indictione nona, quinta octobris. In su tempus qui Papa Paschalis Segundu regiat sa santa Ecclesia de Roma, tenende su Pontificadu de su Imperiu de sa Corte Imperiale Romana. Et in custu tempus in sa insula de Sardigna regnabat pro Iuyghe et Segnore de su Regnu de Logudore su Cristianissimu Costantinu, figiu qui fuit de luyghe Mariane quondam una cun sa prudente de Deu devota donna Marcusa mugiere sua, sa quale fuit de Arvaré de su Samben de Gunale. Tenende su sceptru de su imperiu regale in su dictu regnu de Logadore in Sardigna, sos quales segnori gihaant grandemente e