I pici ocī savṓl da piè scèc òm espért;
Ki půri cóši spó portavel tĕ stala;
Dṓ avëi sëré sů bèl vidri e ůš da vigni pért,
Joré i lasciāl per crignes, chianḗs e sala,
Fina kĕ piá da rī giat dṓ longia chiacia
Ëi fòs mangiá e scarzá ilṓ tĕ bůrta boácia.
Bëgn tóš dĕ tormenté ocī contënt nĕ nʼ èl plů;
Só bèl ért pról con pici agnī e con aşóres;
Inch les giarines scékel plů kĕ nó l valtů;
I galůč sel tëm plů kʼ i patrons les nóres;
Dĕ ciacé incërc les alchies ál tan gran crëta,
Kĕ ki kĕ l vèga crëi důtʼ, kʼ ël nʼ á na vëta.
I chians, sī pici sī granʼ, sī blancʼ o sī fòš,
Ki féž per nóš rī Zůco na gran ligrëza,
Mëndra segů nó, kʼ è per ël i codaròš;
Prové próvel dĕ té bèsties la sveltëza
Con liač peşóc také con spéc tĕ la còda
Per les sgaré spó zënza quʼ ël sĕ dòda.
Šʼ ël pó spó con marizia abinè adụm plů chians,
Sī tĕ na chiaşa sī tĕ val mažon o ara,
Ah, chi ligrëza iló dʼ armé bëgn stérc sůs mans
Dĕ bones gran scoriades per la capara,
Kʼ ël despartëš tra i půri chians con stlefades,
Kĕ kiš respògn con gran orlades e scraiades.
I giatʼ i fageóva inch gonót divertimënt,
I pici, šʼ ël podṓ i sofoiè tʼ èga frëida
O i giavé tĕ coltůra vis o tĕ ciomënt;
I vèdli spó, kĕ lʼ èga o boácia nĕ sfrëida,
Sërá ten sac petāl te parëis con fórza
Con bótʼ sůrtʼ scèkĕ sona na vèdla scórza.
Mò só apetít, col tëmp devëntel trés plů gran;
Gonót pënsel dí e noet a mórt e a tortůra,
