Nëtel só cụr da còlpes cometůdes
E prëia Maria dʼ i fa les mans segůdes.
Lʼ orazion dṓ dovèr fata e fenida
Sĕ léa l Bracon e tól del Sas la strada,
Kĕ mëna travérs l crëp, dĕ róa corida,
Ki kĕ nĕ tëm la ciornitè e sbrisciada
Sů insom l bèl Sas dĕ gran sopérbia e altëza,
Bëgn kĕ con gran fadía e con gran stankëza.
Apena růa l Bracon gaiért sů la piza,
Kʼ ël vèga půc da lonč l dragon tʼ na pata,
Ingromè adụm con còda longia, spiza;
Sůn pici pīš la pata vèghel fata,
Da na pèl důt dĕ důrz anī corida,
L cól lonc, la bòchia bëgn dĕ dënz fornida.
A sorëdl sta l dragon dlongia sůa gròta
Bèl fóra insom kël gran crëp sů la crésta;
Vigni tan dál al chiè na piča straòta,
I oedli lominůš scèkĕ per val fèsta,
Conšideran del Gader la valada
E dʼ i bī crëp incërc la gran levada.
L dragon bampa l nemic, só cól destirel;
Da sů oedli vëgnel fůc scekĕ ria saíta;
Da bůr ormon bèl plan inant sĕ tirel
E sĕ strascina sůn sůa bůrta vita;
Sůa bòchia spalankëiel cụcena, grana,
Den grụm dĕ dënz bī blancʼ e spič la tana.
L Bracon vèga l gran prigo, kĕ manácia.
Ten santiámen èl ingignè e meşůra;
Con man frëma, kĕ stlóp mai nĕ strabacia,
Lascel cërá sbarada sëchia e důra
E tòca l dragon bèl tʼ a mèz la bòchia,
Kĕ la bala tʼ i féž tel chiè gran lòchia.
