Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/75


67

La maiú pért mës mori zënza remèdĕ,
D'atri sciampā dĕ chi vérs k'ëi podóva,
Mò gonót fṓi fermá da na sbarada,
Per comiè dai Maròi dṓ d'ëi tirada.

Fenida vè tra Ampëz, Marò la véra,
La vitoria a costé troep e chi masa;
Col'tada vè dĕ sanc důta la téra,
Aspeté pón iló troepa érba grasa.
I Maròi, la vitoria ái davagnada
E i Chiadorins á tůt la retirada.

Destenůs è i Talian' iló per téra;
Tra i mórt' èl i feris, kĕ baodiëia e gëma,
Sĕ berdòra, sĕ palpa, tira e zéra,
Scráia, prëia, chiara, despèra con blastëma;
I Maròi vèga i mórt' e les ferides,
Mò les ingiuries n'è chiamó fenides.

Důt ten còlp diš n Marò dĕ gran sapiënza:
"Vadagnè ons şëgn con pëna la vitoria,
Fat ons la véra con inteligiënza;
Meritè zënza důbĕ ons důt' gran gloria;
Bon féž dṓ gran' strabač picera fèsta,
Şëgn kĕ la gënt è bëgn saorida e mèsta.

La fèsta, k'i á tel chiè, è dĕ les plů bèles:
Kidlè kidlons tĕ kesta gran planůra,
Nó per pèst forni sů důt dĕ cordèles,
Mò per gloria ed onòr e per bravůra;
La pastůra kiló sī la kidlára,
Ëla è bèla da plan scèkĕ n'avára!

I mórt' talian', destrat' per les colines,
Ki sī, bī vërt' a dërta sů, nůš kīdli!
Per cògores les tèstes chiadorines
Nes servirá, magari chi da pīdli!