Dai póst' scognůs sĕ lévi důt' atira,
Salté salti da olá kĕ l şèlo i tira.
Scèc léc stlůt důt incërc da la natůra,
Can k'ël pó da val pért fa na sbrocada,
Tól saš e lëgns intīrz, tóc' dĕ pastůra,
Chiamp, pra, chiaşes, mažons tĕ na stlop'tada
E cu̥r důt cant dĕ smȯia, dĕ róa slargiada,
Olá kĕ l'èga pasa e sĕ fež strada:
Inscí vëgn şëgn ten còlp con sbonf e fórza
Dĕ Sënes, del valon dĕ Růdo armada,
Fornida d'érmes taiëntes scèkĕ smórza,
Agozades con dër bona amorada;
Rendeni fégi, scraian con ūž salvara,
Důt' ki crëp, Sénes, Fanes e Fodara.
Şëgn scomëncia la véra spaventòşa
Contra ki dĕ Chiadůra e de Cortina,
Sërá it da vigni pért da gënt rabiòşa
Per litighes, kĕ mai nĕ růa e ne fina;
L sën da an' ed an' tegni it, şëgn ciafel aria
E romp fóra con fůria důt salvaria.
I Maròi, trasportá da rabia vércia,
Bat in tóc', féž důt pèč dĕ chièz k'ëi inconta.
Scèc cér dotòrz, per tó a amaré la mércia,
Taia, bëgn kĕ l'amaré sĕ para e imponta,
Důt l córp in tóc' e l lascia zënza vita,
Contënt' d'avëi podů fa dĕ bèla ita:
Inscí trata i Maròi ki dĕ Chiadůra;
Ëi táia, fòra, vëi pëta, bat e zéra
E sbodelëia důt cant a gran tortůra
Chièz k'ëi vèga toran pért a la véra;
Şables, lances, stlóp, fůrchies e manáres,
Këstes è dĕ kël dí les bůrtes ares.
