Mò kël dí ái péž e tría, kĕ nia nĕ vëgnĕ;
Les ambrís metṓ man dĕ sĕ fa granes,
Plënes dĕ giéložia, kĕ sorëdl rëgnĕ
Sů per Sénes, Fodara ed it per Fanes;
Bëgn tóš rëgna la noet per la valada
E sepolëš tĕ scoritè l'armada.
Důt è kīt, destodá i fůc' dĕ l'armada;
Ia dṓ l Cristallo sů léva la lůna,
Bèla grana, bèla còlma, argentada;
Jů in fonz del mér, lascé iló ála sůa cůna
Per fa vižita al cīl cori dĕ stëres
E fa a la téra vèzĕ dĕ chiandëres.
Indorades d'i crëp les gran pizades
Sĕ salůda da lonč con maéstè tra ëles
E sĕ la rí del sën dĕ les armades,
Kĕ dórm, ilominades da les stëles,
A sů pīš, da bůr sogns soënz tormentades
E dal frësc sëc e taiënt gonót scasades.
Dĕ bóta va la lůna, pasa Fóses,
Fanes granes e piceres, Varèla,
Boá, Pisciadú, sparëš spó sůra Dóses
Con lu̥m blankicia, smórta plů kĕ bèla;
Só régno mësla zèdĕ a lu̥m plů tléra,
Kĕ colorëš dĕ sanc la gran Fodéra.
Mò dan sorëdl levá è ki dĕ Chiadůra,
Con ëi ki dĕ Cortina, l'amirada;
Descedé i á dĕ Fodara la ferdůra,
Dĕ broža sůl doman acompagnada;
Con ciócio èga dĕ vita bèl snèl boiůda
I resorëš inscic les flu̥s l'insciůda.
Nia n'ái chiamó bampé ki dĕ Chiadůra.
"Degůn prigo n'èl", diš les spis talianes,
